Ηλικίες

Κάπου διάβασα (δεν συγκράτησα την πηγή) ότι ο άνθρωπος έχει τέσσερεις ηλικίες. Συνήθως αναφερόμαστε στην ημερολογιακή (πόσων ετών είναι κάποιος). Υπάρχει όμως και το πόσων ετών νιώθει ο ίδιος και πόσο μεγάλο (ή μικρό) τον θεωρούν οι άλλοι (πόσο δείχνει). Τέλος, έχουμε και την βιολογική ηλικία, δηλ. πόσο νέος ή γηρασμένος είναι ως ζωντανός οργανισμός. Το τελευταίο μπορεί να εκτιμηθεί σε κάποιο βαθμό με τις διάφορες ιατρικές εξετάσεις, ωστόσο συνήθως αποκαλύπτεται στις πλήρεις διαστάσεις του μόνο υπό συνθήκες στρες (π.χ. μεγάλη χειρουργική επέμβαση, ανάγκη για εντατική θεραπεία κτλ.).  
     Κατά ανάλογο τρόπο θα μπορούσε κανείς να σκεφθεί για κυβερνήσεις και πολιτικά πρόσωπα ή σχήματα εν γένει. Μπορεί να είναι παλαιά ή νέα σε ηλικία, και η ‘εντολή’ τους να είναι νωπή ή μπαγιάτικη. Μπορεί να νιώθουν δυνατά και να προσπαθούν να το δείξουν και στους ψηφοφόρους ή τους αντιπάλους των (οι διάφορες επικοινωνιακές τεχνικές αυτό ακριβώς προσπαθούν να επιτύχουν: το μακιγιάζ και το κάθε είδους μασκάρεμα, ώστε να δίνουν καλύτερες εντυπώσεις). Ωστόσο, η πραγματική ‘ηλικία’ (είτε ως ωριμότητα είτε ως αντοχή ή ευελιξία ή επιτηδειότητα χειρισμών) αποκαλύπτεται υπό συνθήκες στρες, εσωτερικού ή εξωτερικού. Αυτή κυρίως θα έπρεπε να μας απασχολεί και να μας ενδιαφέρει στις κρίσεις μας.
     Σταματώ εδώ, μια και σκοπός δεν είναι να εξειδικεύσω το σχόλιο αλλά να διατυπώσω μια γενική θεώρηση. Ας τη σκεφθούμε.