Χρηματιστήριο

Όπως μας δίδασκαν οι αρχαίοι ημών, ‘ουδέν κακόν αμιγές καλού’. Η μοναδική ίσως θετική παρενέργεια των κεφαλαιακών ελέγχων (ελληνιστί capital controls, όπως τους μάθαμε επ’ εσχάτων) ήταν ότι έκλεισε εδώ και εβδομάδες το χρηματιστήριο αξιών Αθηνών. Μας έλειψε; Χάσαμε τίποτε σημαντικό και δεν το γνωρίζαμε; Αν μη τι άλλο, απαλλαγήκαμε από εκείνες τις αγχωμένες ωριαίες αναφορές για το πού κινείται ο δείκτης, πόσες μετοχές έχουν θετικό και πόσες αρνητικό πρόσημο, αν παίρνει το επάνω του το ‘μαγαζί’ ή κάνει ‘διορθωτικές κινήσεις’ για τα υψηλά κέρδη που είχε χθες. Μια επίσημη ρουλέτα που στην όχι πολύ μακρινή εποχή των παχειών αγελάδων είχε οδηγήσει στην άνθιση περιέργων 'εταιρειών λήψης και διαβίβασης εντολών' (θυμάστε όλες εκείνες τις ΕΛΔΕ;), σε διασπάθιση των αποταμιευμένων καταθέσεων όχι μόνο απλών ανθρώπων αλλά και δημοσίων ταμείων, τελικά σε απώλειες τεραστίων περιουσιών, ακόμη και σε αυτοκτονίες. Ένας προάγγελος της κρίσης που θα ακολουθούσε, στον οποίο δεν δώσαμε απολύτως καμιά σημασία, μέχρι που ένα πρωί ξυπνήσαμε με τα κεφάλια κάτω από την επιφάνεια του νερού, και ψάχναμε απεγνωσμένα για το καλαμάκι που δίνει αέρα με το δελτίο για να ανασάνουμε. Λάθος χρόνος: ψάχνουμε, και θα ψάχνουμε για πολύ καιρό ακόμη.
     Γιατί τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά; Διότι άκουσα στο ραδιόφωνο ότι ενδέχεται να ξανανοίξει το χρηματιστήριο, ίσως και αύριο. Γιατί τόση βιασύνη; Καλά δεν είναι κλειστός τόσο καιρό ο ναός του Μαμωνά;