Ακαδημαϊκές αμαρτίες

Εδώ και μέρες με τρώνε τα δάχτυλά μου να γράψω κάτι για τα πανεπιστήμια. Φοβούμαι ότι στην κλίμακα της αξιοκρατίας τα έχω λίγο πιο κάτω από την ΕΡΤ (στην οποία όλοι οι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν ένα σωρό αμαρτίες, αλλά μόνο μετά το κλείσιμό της). Λοιπόν, τα πανεπιστήμια έχουν πολύ περισσότερα ράμματα στη γούνα τους, από τον τρόπο με τον οποίο εκλέγουν τις ακαδημαϊκές αρχές τους μέχρι το ‘άσυλο’ που παρέχουν σε κάθε είδους ανομία, με κομματική κάλυψη. Χρησιμοποιώντας την προσφιλή νεοελληνική τακτική του εκβιασμού, ο κόσμος τους κρατεί ομήρους τους πολλούς αθώους φοιτητές που μπήκαν εκεί για να αποκτήσουν ένα αξιοπρεπές πτυχίο και βρέθηκαν να παίζουν το ‘μπαλάκι’ στο πινγκ-πονγκ πολιτικών, συνδικαλιστών, κομματικών νεολαιών και χρονίων αγραμμάτων. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι μια λύση τύπου ΕΡΤ θα τους πήγαινε γάντι, έλα όμως που και πάλι θα την πλήρωναν οι αμέτοχοι (όπως και όλα τα φορολογικά μέτρα επιβαρύνουν πάντα τους συνεπείς), και επιπλέον δεν εμπιστεύομαι τους κρατούντες για να εφαρμόσουν μια σωστή διάδοχο κατάσταση. Ωστόσο, ένα χαμένο εξάμηνο (χωρίς αναπληρωτικές αλχημείες) νομίζω ότι θα έδινε ένα καλό μήνυμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
     Επί τη ευκαιρία, κάπου δεν μου βγαίνουν τα μαθηματικά. Πληροφορήθηκα αυτές τις μέρες ότι το εξάμηνο έχει 13 εβδομάδες. Άρα το έτος έχει 26. Οι υπόλοιπες τί γίνονται; Ή οι αναφερόμενες εβδομάδες είναι των 14 ημερών, ή τα έτη μας είναι... σεληνιακά, ή κοροϊδευόμαστε. Καθηγητές και φοιτητές εργάζονται 6 μήνες το χρόνο. Με τέτοια κουτσουρεμένα έτη ‘βγάζουμε’ την ακαδημαϊκή μας ζωή. Μήπως εδώ βρίσκεται η απάντηση στο θεμελιακό ερώτημα «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;»

 [Σκίτσο του Α. Πετρουλάκη, Καθημερινή 28/11/2013]