Είναι τραγικό, ενώ «μέσα στις πασχαλιές μυρίζει η Ανάσταση» (Ελύτης), να οσφραίνεσαι γύρω σου τον θάνατο. Αυτή την εμπειρία μου επεφύλασσε η πρώτη μέρα στη δουλειά μετά τις εορταστικές αργίες. Τρεις καρκίνοι, σε ανθρώπους 47, 64 και 73 ετών, ο ένας σε υποτροπή μετά από αρχική ικανοποιητική αντιμετώπιση (κι ενώ ελπίζαμε ότι η αναπόφευκτη επάνοδός του θα καθυστερούσε όσο το δυνατόν περισσότερο), είναι βαρύ φορτίο για μια τέτοια μέρα. Όσο κι αν ξέρουμε ότι πριν από την Ανάσταση προηγήθηκε μια επώδυνη Σταύρωση, πώς μπορούμε να μεταφέρουμε το μήνυμα αυτό σ’ αυτούς που κουβαλούν τον προσωπικό τους σταυρό, είτε ασθενείς είτε οικείους; «Ζωήν ήλθες παρασχείν, και ου θάνατον», ψάλαμε το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης. Μόνο με την πίστη αυτή μπορεί να δει κανείς πίσω από τα φαινόμενα και να διακρίνει τη ζωή εκεί που ορθώνεται απειλητικό το φάσμα του θανάτου. Είθε να το μπορούμε.
1 σχόλιο:
O π. Παϊσιος έλεγε, ότι «γέμισε ο Παράδεισος από καρκινοπαθείς», εννοώντας ότι πολλοί άνθρωποι με την ανίατη αυτή αρρώστια μετανόησαν για τις αμαρτίες τους τις εξομολογήθηκαν συμμετείχαν της Αγίας Κοινωνίας ακόμη και αυτοίπού ποτέ τους δεν είχαν κοινωνήσει Θεό στην ζωή τους, και τελικά έστω και δι΄ αυτού του τρόπου, άλλαξαν ζωή στο 12 παρά 5΄ του βίου τους.
Δημοσίευση σχολίου