Και μετά τον ανασχηματισμό

[Σκίτσο του Α. Πετρουλάκη, Καθημερινή 8/9/2010]

Διαβάζω στο κύριο άρθρο καθημερινής εφημερίδας την ολιγόλογη πλην διθυραμβική αναγγελία του νέου κυβερνητικού σχήματος. Η φρασεολογία θυμίζει κάπως τις παρουσιάσεις νέων μοντέλων αυτοκινήτων απο τον ειδικό τύπο. Μιλάνε για δυναμικές γραμμές, για φώτα που τονίζουν τον επιθετικό χαρακτήρα του οχήματος, για νεύρα στην πλευρική σχεδίαση, για την περιπέτεια που ξαναρχίζει με το νέο ‘τουτού’. Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά τελικά το ‘φαίνεσθαι’ ικανοποιεί αποκλειστικά την αισθητική μας αντίληψη (και είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να μας δελεάσει να βάλουμε το χέρι στην τσέπη). Η ουσία όμως; Αν δεν οδηγήσει κανείς το όχημα για μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα και υπό διάφορες συνθήκες, δύσκολο να βγάλει συμπέρασμα από την εμφάνιση και μόνο.

Όπως μας λένε κατά κόρον τα Μέσα, ο ανασχηματισμός είναι στην αποκλειστική διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε πρωθυπουργού. Το ίδιο και οι αναδιαρθρώσεις των υπουργείων (κάτι σαν το μοίρασμα της τράπουλας). Φυσικά δεν αποκλείεται να χρειάζονται κάποτε μετακινήσεις αρμοδιοτήτων ή άλλες διοικητικές αλλαγές. Ωστόσο, δυσκολεύομαι να δεχθώ ότι το μείζον πρόβλημα στην απόδοση μιας κυβέρνησης που δεν έκλεισε ακόμη χρόνο στην εξουσία έγκειται στο αν η ενέργεια ή η ναυτιλία ή όποιος άλλος τομέας έχει ή δεν έχει δικό του υπουργείο ή υπάγεται σε κάποιο άλλο. Όπως δυσκολεύομαι λογικά να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος μπορεί σήμερα να είναι υπεύθυνος π.χ. υγείας και αύριο εξωτερικής πολιτικής ή ό,τι άλλο. Φαντάζομαι ότι αυτό έχει να κάνει με το πώς βλέπεις το παιχνίδι της διακυβέρνησης. Έτσι, στο σκάκι χρειάζεσαι ‘κομμάτια’ με συγκεκριμένες ικανότητες (βασίλισσες, πύργους, αξιωματικούς, άλογα), ενώ στο πόκερ καλό είναι βέβαια να έχεις μερικούς άσσους, αλλά μπορείς να βολευτείς και με τους ‘μπαλαντέρ’. Αξίζει να διαβάσει κανείς το σχετικό σχόλιο του Π. Μπουκάλα (Καθημερινή 8/9/2010): πώς γίνεται να θεωρείται αναβάθμιση να σε παίρνουν από ένα υπουργείο και να σε βάζουν σε άλλο; Αν είσαι πετυχημένος, θα πρέπει να συνεχίσεις την καλή δουλειά που άρχισες, αν απέτυχες, θα πρέπει να πας στο σπίτι σου μετ’ επαίνων και όχι σε άλλο υπουργείο.

Και κάτι ακόμη (που το έχουμε ξανασχολιάσει). Έχει ποτέ ερευνηθεί τί οικονομικό κόστος έχει (σε αλλαγές υποδομής, σε πινακίδες, χαρτικά, σφραγίδες, τηλέφωνα, fax, ιστοσελίδες, αυτοκίνητα κ.τ.λ.) κάθε μετονομασία υπουργείου; Σε εποχή περιστολής των δημοσίων δαπανών νομίζω ότι μια τέτοια κοστολόγηση θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.