«Το μικρόβιο δεν το κόλλησες εδώ, το έφερες από το προηγούμενο νοσοκομείο», είπε γιατρός σε ασθενή που διακομίσθηκε από ένα νοσηλευτικό ίδρυμα σε άλλο και παρουσίασε πνευμονική λοίμωξη μετά από μερικές μέρες. Το σχόλιο θυμίζει λίγο πολιτικό ‘καρφί’ για το χάος που (συνήθως) άφησε πίσω της η προηγούμενη (πάντα!) κυβέρνηση. Όσο κι αν το παρελθόν μας ενδιαφέρει ιστορικά ή επιδημιολογικά, πρακτική σημασία έχει η επίλυση του τρέχοντος προβλήματος του αρρώστου και όχι η ανάλωση σε επιμερισμό της ευθύνης.
Κάπως έτσι διαβάζω και πρόσφατο άρθρο πανεπιστημιακού καθηγητή που ανάγει το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας στο ότι είναι, λέει, ‘διάδοχος’ της αντιβενιζελικής παράταξης και ακόμη δεν έχει ζητήσει συγγνώμη για τη Μικρασιατική καταστροφή! Πολύ κοντόφθαλμη προσέγγιση. Γιατί όχι για την άλωση της Πόλης, την καταστροφή της Μιλήτου από τους Πέρσες, τον Τρωικό Πόλεμο; Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι έχει δίκαιο, μια τέτοια ενοχική θεώρηση κάνει το ‘παρελθόν’ να μοιάζει με τη σιδερένια μπάλα που αλυσόδεναν στα πόδια των βαρυποινιτών για να μη μπορούν να αποδράσουν. Ίσως αυτό είναι ένα από προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδας.
2 σχόλια:
Πως είναι διάδοχος η ΝΔ της αντιβενιζελικής παράταξης όταν όλοι η υποψήφιοι αρχηγοί της υποστηρίζουν τον "κοινωνικό φιλελευθερισμό", πιο κεντροαριστερή ιδεολογία απ' αυτή του μακαρίτη κρητικού πρωθυπουργού;
Όσο για την Μικρασιατική καταστροφή, αντιγράφω από την τελευταία έκθεση προς το State Department (27-9-1922) του Τζορτζ Χόρτον του Αμερικάνου προξένου και σωτήρα εκατοντάδων προσφύγων στην καταστροφή:
"Η ελληνική απόβαση, με τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε, αποτελεί το μεγάλο λάθος του Βενιζέλου. Παρ' όλο που, χωρίς αμφιβολία ήταν οι εκπρόσωποι όλων των συμμαχικών κρατών που του ζήτησαν να πάει στη Σμύρνη, δεν θα έπρεπε να το πράξει χωρίς την υπογραφή συνθήκης ΜΕ ΓΡΑΠΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ για τη βοήθεια που αναλάμβαναν την υποχρέωση να του παράσχουν".
Αυτά για να μην κοροϊδεύουν τις νέες γενιές με ιστορία χωρίς καταμερισμό ευθυνών σε όσους τις είχαν και με λήθη περί συνωστισμών στην προκυμαία της μαρτυρικής Σμύρνης.
Συμφωνώ. Δυστυχώς αντί να γνωρίζουμε την ιστορία και να μαθαίνουμε από αυτήν, τη χρησιμοποιούμε μόνο ως εργαλείο δημιουργίας τεχνητών διαχωριστικών (και διχαστικών) γραμμών. Γι' αυτό και παρέπεμψα στο εν λόγω άρθρο, ως παράδειγμα για αποφυγή τέτοιων αυθαιρέτων ερμηνειών.
Δημοσίευση σχολίου