Ως πότε θα βασιζόμαστε στη ‘σκληρή γλώσσα’ (όπως αρέσκονται να την αποκαλούν οι δημοσιογράφοι) έναντι των βλέψεων των βορείων γειτόνων μας, ενώ κάθε βράδυ θα περνούμε ανερυθρίαστα τα σύνορα για να παίξουμε στο καζίνο τους και ενώ στα σύνορα δεν θα υπάρχει πρακτικά κανένας έλεγχος; (Πριν πολλά χρόνια σε οδική εκδρομή προς το Βελιγράδι το μόνο κώλυμα ήταν ότι οι ρόδες του λεωφορείου μας έπρεπε να περάσουν από τον ‘λάκκο’ της απολύμανσης για τον τότε φόβο του αφθώδους πυρετού). Ανεξάρτητα από τα όποια πολιτικά παίγνια, δεν μπορούμε να βάλουμε π.χ. για ένα μήνα ένα λουκέτο στα σύνορα, τόσο για εισερχομένους όσο και για εξερχομένους (εμπόρους, επιχειρηματίες, διαμαρτυρόμενους ‘Συνασπισμένους’, καζινόβιους, λαθρεμπόρους κ.α.) και να δούμε ποιος έχει να κερδίσει από την όλη ιστορία; Ίσως έτσι να καταλάβουμε ως κράτος ποια μέτρα αποδίδουν και ποια όχι σ’ αυτού του είδους το πόκερ. Εκτός αν τα ‘όπλα’ μας (βλ. ‘Ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί’) είναι άσφαιρα και μόνο για επίδειξη.
1 σχόλιο:
Όταν τελείωσε ο Πελοπονησιακός πόλεμος, η Σπάρτη κάλεσε τους συμμάχους της σε σύνοδο στη Δήλο. Όταν ο νικητής Λύσανδρος τελείωσε την εισήγησή του, όλοι είχαν καταλάβει ότι απλά είχαν ανταλάξει (και μάλιστα μετά από έναν σκληρότατο πόλεμο) την ηγεμονία της Αθήνας με αυτή της Σπάρτης. Τότε σηκώθηκε ο εκπρόσωπος ενός μικρού νησιού και έβγαλε ένα πύρινο λόγο περί δικαιοσύνης, ισότητας μεταξύ των συμμάχων και διάφορα τέτοια ευχάριστα. Ο Λύσανδρος αρκέστηκε (λένε) στην εξής απάντηση: "Ωραία τα είπες! Αν είχες και πίσω σου μια πόλη...".
Δημοσίευση σχολίου