Ζωή πριν από τη γέννηση

 Δεν είναι εύκολο να µιλήσει κανείς για τις αµβλώσεις χωρίς η συζήτηση να οδηγηθεί σε πόλωση. Ωστόσο, στις ηµέρες µας, µε αφορµή τις πρόσφατες νοµοθετικές αλλαγές στις ΗΠΑ, βλέπουµε να προβάλλεται στα µέσα ενηµέρωσης σχεδόν αποκλειστικά η µία πλευρά. Χωρίς καµιά διάθεση πολεµικής αντιπαράθεσης ή ηθικολογίας, ας µου επιτραπεί να κάνω µια-δυο παρατηρήσεις µε καθαρά ιατρική µατιά.

     Όλα τα φάρμακα που κυκλοφορούν αναγράφουν στο πληροφοριακό έντυπο που τα συνοδεύει αν είναι ασφαλή ή επικίνδυνα για χρήση στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η ανεξέλεγκτη χορήγηση φαρμάκων σε έγκυο γυναίκα που καταλήγει σε βλάβη στο κυοφορούμενο βρέφος αποτελεί βαριά ιατρική αμέλεια και συνεπάγεται σοβαρές ποινικές ευθύνες.

     Σε κάθε ακτινολογικό ή πυρηνικό εργαστήριο υπάρχουν προειδοποιητικές πινακίδες για τις γυναίκες που μπορεί να είναι έγκυοι, ώστε να αποφευχθεί κίνδυνος από έκθεση του κυοφορούμενου βρέφους σε ακτινοβολία.

     Και γενικά, από ιατρικής πλευράς, σε όλη τη διάρκεια της κύησης συνιστάται στις εγκύους να αποφεύγουν φάρμακα, αλκοόλ, κάπνισμα, λοιμώξεις ή άλλες καταστάσεις και ενέργειες δυνητικά επικίνδυνες για το πλάσμα που κυοφορείται. Ακόμη και πριν από την κύηση, συχνά οι υποψήφιοι γονείς, και ειδικά οι μητέρες, συμβουλεύονται τους γιατρούς για το τι πρέπει να προσέξουν ή πώς να ρυθμίσουν τυχόν προβλήματα υγείας τους, ώστε να μην προκύψει πρόβλημα στην εγκυμοσύνη που επιδιώκουν.

     Όλα τα προηγούμενα αναφέρονται σε ενδεχόμενους κινδύνους και σε προστασία της υγείας και την αρτιμέλεια όχι της εγκύου αλλά του κυήματος. Και εδώ ανακύπτει αυτόματα το καίριο ερώτημα: αν αυτό που θέλουμε πάση θυσία να προστατεύσουμε δεν είναι ανθρώπινη ζωή, γιατί παίρνουμε όλες αυτές τις προφυλάξεις; Και αν είναι ανθρώπινη ζωή, μπορούμε να τη ματαιώνουμε κατά βούληση;

[Δημοσιεύθηκε χθες στην Καθημερινή]