Ακρίδες

 

Τις ξέρουμε από σποραδικές εμφανίσεις σε υπαίθριους χώρους σαν μεμονωμένα έντομα που έχουν την ικανότητα να κάνουν άλματα δυσανάλογα με το μέγεθός τους. Κάποιοι τις θυμόμαστε απόμακρα και ως μία από τις δέκα πληγές του Φαραώ στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά πρόκειται για μια ιστορική γνώση που ίσως δεν μας λέει και πολλά πράγματα για το μέγεθος του φαινομένου. Από τη θεωρητική αυτή ενασχόληση μας προσγειώνει στην πραγματικότητα ένα φωτογραφικό αρχείο της εφημερίδας Guardian που βρήκα μόλις χθες (απ' όπου και οι εικόνες). Ένα τεράστιο σμήνος από γιγάντιες ακρίδες ρημάζει -- η λέξη είναι πολύ φτωχή για να αποδώσει την κατάσταση -- τη βλάστηση στην Ανατολική Αφρική. Οι εικόνες προκαλούν σοκ, όταν βλέπει κανείς ανθρώπους απεγνωσμένους να προσπαθούν να διώξουν -- με τι; με τα γυμνά τους χέρια; -- τα καταστροφικά αυτά ιπτάμενα τέρατα. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ υπολόγισε ότι ένα τέτοιο σμήνος στην Κένυα έχει έκταση περίπου 2400 τετραγωνικών χιλιομέτρων (όσο ένας νομός της Ελλάδος) και περιέχει μέχρι 200 δισεκατομμύρια ακρίδες, καθεμία από τις οποίες καταναλώνει καθημερινά τροφή ίση με το βάρος της, ενώ το σμήνος μετακινείται με ταχύτητα μέχρι 150 χιλιόμετρα τη μέρα. Τι μπορεί να απομείνει από πράσινο μετά από τέτοια επιδρομή; Κι όταν θα έχει περάσει το σμήνος, πώς θα τραφούν οι άνθρωποι και τα ζώα εκεί; Θέλει πολλή φαντασία για να σκεφθεί κανείς μια επόμενη μεγάλη μετανάστευση πληθυσμού; [βλ. και ΕΔΩ].   
     Το καταστροφικό σμήνος των ακρίδων θυμίζει Αποκάλυψη (κεφ. θ΄). Χωρίς να διεκδικεί κανείς προφητικές ιδιότητες, είναι άραγε τυχαίο το φαινόμενο αυτό και άλλα παρόμοια;