Αποχετευτικά

Το «λιπόβουνο» μήκους 64 μέτρων που ανακαλύφθηκε στον κεντρικό υπόνομο μιας παραλιακής πόλης του Ντέβον, στη νότια Αγγλία, λίγο πριν αυτή εκβάλει στη θάλασσα, αναδεικνύει το πρόβλημα με τα υγρά απόβλητα, αλλά και τα σκουπίδια που πετούμε απερίσκεπτα στις αποχετεύσεις μας. Σύμφωνα με την είδηση, πρόκειται για ένα στερεό συσσωμάτωμα από λίπη, έλαια, γράσα και υγρά μαντηλάκια, που έφτασε στο εξωφρενικό αυτό μέγεθος σε διάστημα Κύριος οίδε πόσων ετών [αξίζει να δείτε τη φωτογραφία του στην ιστοσελίδα της Guardian]. Εκτιμάται ότι θα χρειασθούν κάπου οκτώ εβδομάδες εργασίας με ειδικό εξοπλισμό, αλλά και με τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για τους εργαζομένους, για να καθαρίσουν την τεράστια αυτή ‘αθηρωματική πλάκα’, που βέβαια δυο πιθανές τύχες θα μπορούσε να έχει αν δεν βρισκόταν: ή θα έφραζε τελείως τον αποχετευτικό αγωγό ή θα άρχιζε να εκβράζει το δύσοσμο και μολυσματικό περιεχόμενό της στη θάλασσα. Σε κάθε περίπτωση οι συνέπειες δεν θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστες.

     Από επαγγελματική συνήθεια έκανα τον παραλληλισμό με τα αιμοφόρα αγγεία μας, που δέχονται καθημερινά οτιδήποτε ρίχνουμε μέσα με την τροφή μας. Στον απόηχο των εορτών, με την εθιμική γαστριμαργική διάστασή τους, το θέμα αποκτά ιδιαίτερα επίκαιρη σημασία. Ας περιλάβουμε λοιπόν στις αποφάσεις του νέου έτους κι αυτές τις δύο: να προσέχουμε τις αποχετεύσεις σαν τις αρτηρίες μας (ή το αντίστροφο). Δεν μπορούμε ούτε τις μεν ούτε τις δε να τις αγνοούμε επ’ αόριστον και ατιμώρητα.