Το φάρμακο και η δαπάνη του είναι στην ημερήσια διάταξη, στο 'μενού' των δελτίων
ειδήσεων, στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης μεταξύ των διακινητών του, της
Τρόικας, του υπουργείου, και τελικά των ασθενών. Απλήρωτοι λογαριασμοί από τη
μία, άδεια ταμεία από την άλλη. Πίττες λειψές έως ανύπαρκτες και σκύλοι μονίμως
πεινασμένοι. Είναι δυνατόν ποτέ να συμβιβαστούν αυτά τα αντίθετα μεγέθη; Είναι
δυνατόν να συνυπάρξουν οι αυξανόμενες δαπάνες με τα αενάως κενούμενα
βαλάντια;
Εκτός από τις όποιες περικοπές (προκρούστεια μέθοδος), νομίζω ότι μια βασική αιτία του προβλήματος κρύβεται πίσω από μια λέξη: σπατάλη. Δεν μας αρέσουν οι πικρές αλήθειες, αλλά οφείλουμε κάποια στιγμή να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια εξοικονόμησης χρημάτων στον χώρο της υγείας, όπου όμως η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά εμάς τους γιατρούς. Ένα πρόχειρο παράδειγμα, για να καταλάβουμε για τί είδους μεγέθη μιλάμε. Μια κατηγορία φαρμάκων, που χρησιμοποιούνται κυρίως στην ογκολογία για τη μείωση του παθολογικά αυξημένου ασβεστίου και για τις οστικές μεταστάσεις, είναι τα διφωσφονικά. Διαθέτουμε σήμερα (περιγράφω απλουστευμένα τα πράγματα) τρεις γενιές τέτοιων φαρμάκων. Οι τιμές τους ανά φιαλίδιο δόσης, σύμφωνα με την επίσημη κοστολόγηση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης: 138 ευρώ η παλαιότερη, 280 ευρώ η μεσαία, 350 ευρώ η νεότερη γενιά. Αποτελεσματικότητα: Η ΙΔΙΑ ακριβώς. Τι θα υπαγόρευε η οικονομία της υγείας; Να χρησιμοποιείται το φθηνότερο. Τι γίνεται στην πράξη; Μαντέψτε... Η παλαιότερη κατηγορία έχει σχεδόν εξοβελισθεί τελείως από τη συνταγογραφία, ενώ η ακριβότερη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.
Το παράδειγμα δεν είναι το μόνο ούτε το πιο χτυπητό. Υπάρχει π.χ. φάρμακο 'συντήρησης' για κάποιους προχωρημένους όγκους που κοστίζει σε μηνιαία βάση όσο οι ετήσιες αποδοχές ενός εργαζομένου των 700 ευρώ. Η αλλαγή από ένα παλαιότερο χημειοθεραπευτικό σχήμα σε ένα νεότερο συνήθως συνοδεύεται με προσθήκη τουλάχιστον ενός μηδενικού πίσω από την τιμή κόστους, χωρίς ουσιαστική μεταβολή στην αποτελεσματικότητα. Η ογκολογία δεν είναι η μόνη ειδικότητα που 'προσφέρεται' για τέτοιες απλοχεριές. Κάθε καινούργιο φαρμακευτικό σκεύασμα αποφέρει συνήθως μόνο κέρδη στους παραγωγούς και τους διακινητές του, με μικρό κλινικό όφελος και με αντίστοιχη ζημία στους ασφαλιστικούς φορείς και το κοινό ταμείο. Σε περίοδο κρίσης θα περίμενε κανείς από όλους τους υπεύθυνους φορείς να περιορίσουν τη σπατάλη χρησιμοποιώντας τα φθηνότερα ισοδύναμα φάρμακα, χωρίς να θίγεται ουσιαστικά η ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας (κάτι που κάνει συστηματικά το βρετανικό NHS). Δυστυχώς όμως το μάθημα δεν το μάθαμε ακόμη. Με άλλα λόγια, είναι πολλά τα λεφτά που παίζονται στο χρηματιστήριο της υγείας. Όταν θα στερηθούμε και την κοινή ασπιρίνη, τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.
Εκτός από τις όποιες περικοπές (προκρούστεια μέθοδος), νομίζω ότι μια βασική αιτία του προβλήματος κρύβεται πίσω από μια λέξη: σπατάλη. Δεν μας αρέσουν οι πικρές αλήθειες, αλλά οφείλουμε κάποια στιγμή να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια εξοικονόμησης χρημάτων στον χώρο της υγείας, όπου όμως η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά εμάς τους γιατρούς. Ένα πρόχειρο παράδειγμα, για να καταλάβουμε για τί είδους μεγέθη μιλάμε. Μια κατηγορία φαρμάκων, που χρησιμοποιούνται κυρίως στην ογκολογία για τη μείωση του παθολογικά αυξημένου ασβεστίου και για τις οστικές μεταστάσεις, είναι τα διφωσφονικά. Διαθέτουμε σήμερα (περιγράφω απλουστευμένα τα πράγματα) τρεις γενιές τέτοιων φαρμάκων. Οι τιμές τους ανά φιαλίδιο δόσης, σύμφωνα με την επίσημη κοστολόγηση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης: 138 ευρώ η παλαιότερη, 280 ευρώ η μεσαία, 350 ευρώ η νεότερη γενιά. Αποτελεσματικότητα: Η ΙΔΙΑ ακριβώς. Τι θα υπαγόρευε η οικονομία της υγείας; Να χρησιμοποιείται το φθηνότερο. Τι γίνεται στην πράξη; Μαντέψτε... Η παλαιότερη κατηγορία έχει σχεδόν εξοβελισθεί τελείως από τη συνταγογραφία, ενώ η ακριβότερη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.
Το παράδειγμα δεν είναι το μόνο ούτε το πιο χτυπητό. Υπάρχει π.χ. φάρμακο 'συντήρησης' για κάποιους προχωρημένους όγκους που κοστίζει σε μηνιαία βάση όσο οι ετήσιες αποδοχές ενός εργαζομένου των 700 ευρώ. Η αλλαγή από ένα παλαιότερο χημειοθεραπευτικό σχήμα σε ένα νεότερο συνήθως συνοδεύεται με προσθήκη τουλάχιστον ενός μηδενικού πίσω από την τιμή κόστους, χωρίς ουσιαστική μεταβολή στην αποτελεσματικότητα. Η ογκολογία δεν είναι η μόνη ειδικότητα που 'προσφέρεται' για τέτοιες απλοχεριές. Κάθε καινούργιο φαρμακευτικό σκεύασμα αποφέρει συνήθως μόνο κέρδη στους παραγωγούς και τους διακινητές του, με μικρό κλινικό όφελος και με αντίστοιχη ζημία στους ασφαλιστικούς φορείς και το κοινό ταμείο. Σε περίοδο κρίσης θα περίμενε κανείς από όλους τους υπεύθυνους φορείς να περιορίσουν τη σπατάλη χρησιμοποιώντας τα φθηνότερα ισοδύναμα φάρμακα, χωρίς να θίγεται ουσιαστικά η ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας (κάτι που κάνει συστηματικά το βρετανικό NHS). Δυστυχώς όμως το μάθημα δεν το μάθαμε ακόμη. Με άλλα λόγια, είναι πολλά τα λεφτά που παίζονται στο χρηματιστήριο της υγείας. Όταν θα στερηθούμε και την κοινή ασπιρίνη, τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.
2 σχόλια:
Για τους μη γιατρούς να πούμε πρώτα ότι οι στατίνες είναι φάρμακα που χορηγούνται για την μείωση των αυξημένων λιπαρών ( κυρίως της χοληστερίνης) και για την πρόληψη - λένε - των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων και των εμφραγμάτων .
Φίλτατε Αντώνη , από τότε που παραδόθηκαν στα χέρια των γιατρών αυτά τα φάρμακα , οι προτεινόμενες παγκοσμίως ως φυσιολογικές τιμές της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων κάθε χρόνο όλο και πέφτουν προς τα κάτω .Έχουν κυριολεκτικά καταποντισθεί ! Τα λεγόμενα ιατρικά συνέδρια τα αφιερωμένα στην αντιμετώπιση των λιπαρών - οργανωμένα όλα τους από τις φαρμακευτικές εταιρίες που παράγουν αυτά τα προϊόντα- κατάφεραν τελικά να μην αφήσουν ούτε έναν Έλληνα έξω από τα κριτήρια χορήγησής τους !... Όποιος γιατρός τόλμησε δημοσίως να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα της ευρύτατης αυτής χρήσης των στατινών λοιδωρήθηκε και απομονώθηκε... Πώς λοιπόν ,φίλε μου Αντώνη, να γίνει σ’ αυτή την έρμη την Πατρίδα οικονομία στις δαπάνες τις φαρμακευτικές ;
Θα μας πάρει πολλά χρόνια για να μάθουμε. Και δεν είναι βέβαια καθόλου σίγουρο αυτό , διότι σ’ εμάς τους Έλληνες το πάθημα σπανίως γίνεται και μάθημα .
Φώτης
Με μεγάλη απορία διαπίστωσα στο ορεινό χωριό που βιώνω τα καλοκαίρια μου, ότι σχεδόν όλοι οι άνω των 60 κάτοικοι, κάθε βράδυ καταπίνουν την..στατίνη τους. Σε ερώτηση μου η απάντηση ήταν..για νάχουμε χοληστερίνη..135.Ο αγροτικός γιατρός όλος απορία μου είπε και γιατί όχι!Η στατίνη ανήκει στην συγκεκριμμένη οικογένεια που κάνει τον μεγαλύτερο τζίρο στην Ελλαδα..( ακόμα)
Δημοσίευση σχολίου