9η Ιουλίου 1821

Η σημερινή ημερομηνία αποτελεί τον τίτλο του πιο γνωστού (σε πόσους Έλληνες άραγε;) ποιήματος του εθνικού ποιητή της Κύπρου Βασίλη Μιχαηλίδη (κι αυτός γνωστός σε πόσους Έλληνες;). Η ποίησή του, γραμμένη σε κυπριακή διάλεκτο, δεν είναι πάντα εύκολη στην ανάγνωση (όπως π.χ. κι ο Ερωτόκριτος στην κρητική), αλλά οι παρακάτω πιο φημισμένοι στίχοι του ποιήματος έχουν διαχρονική αξία. Αποτελούν την απάντηση του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού στον Τούρκο που απειλεί τους Κυπρίους αρχιερείς με θάνατο μετά την εξέγερση του 1821. Ο Κυπριανός απαγχονίσθηκε και οι άλλοι τρεις επίσκοποι αποκεφαλίσθηκαν, σαν σήμερα.

«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!
Σφάξε μας ούλους τζι’ ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν,
κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,
αμμά ξέρε πως ίλαντρον όντας κοπή καβάτζιν
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.
Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην τρώει την γην θαρκέται,
μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται».

[Μεταφραστικά βοηθήματα: συνότζιαιρη= συνομήλικη, που τάψη= από τα ύψη, καβάτζιν= λάχανο, παραπούλια= παραφυάδες, το ’νιν= το υνί, θαρκέται= νομίζει]

Ολόκληρο το ποίημα (και ο ποιητής με το υπόλοιπο έργο του) βρίσκεται εδώ.