Το μηδέν και τα Άριστα

Όσο κι αν έχουμε συνηθίσει (δεν θα έλεγα «εξοικειωθεί») σε ένα καθημερινό διαιτολόγιο από σκάνδαλα, διαπλοκές, «μέσα» και «προμήθειες», νιώθουμε μια ξεχωριστή δυσφορία διαβάζοντας στη στήλη του Α. Παπαχελά (Καθημερινή 12/7/2009) για την κυρία που διαμαρτυρήθηκε στο δάσκαλο για τον όχι ικανοποιητικό βαθμό που πήρε η εργασία του παιδιού της, προσθέτοντας ότι «Εγώ πλήρωσα 200 ευρώ σε δασκάλα του σχολείου σας για να μου ετοιμάσει αυτή την εργασία». Ο σχολιασμός του γνωστού αξιόλογου δημοσιογράφου είναι εύστοχος: διδάσκουμε από μικρά τα παιδιά μας ότι όλα έχουν την τιμή τους, και όλα γίνονται αν πληρώσεις το ανάλογο ποσό εκεί που θα πιάσει τόπο. Τότε τι περιμένουμε από τους μεγαλύτερους, που ανατράφηκαν με τέτοιες ‘αρχές’;

Θυμούμαι δυο περιπτώσεις αριστούχων στο έτος μας. Ο ένας κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια μελέτης, και έλεγε στον καθηγητή: «Αν πρόκειται να πάρω κάτω από 9, κόψτε με για να ξαναδώσω το μάθημα». Ο άλλος, όταν κάποτε πήρε ένα οκτάρι, πήγε και είπε στον καθηγητή: «Ξέρετε, μου λείπει μια μονάδα για να βγάλω άριστα», και ο καθηγητής αμέσως άλλαξε το 8 σε 10. Μου είχε διηγηθεί ο ίδιος το περιστατικό, και αναρωτήθηκα αν το είχε κάνει μόνο σε ένα μάθημα. Εσείς ποιο Άριστα θα επιλέγατε;