Πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια

Οι λέξεις μας απασχολούν συχνά, μια και η γραφή, αυτή η τόσο πλούσια και θεραπευτική απασχόληση, μ’ αυτές δουλεύει. Μας αρέσουν ως εργαλείο έκφρασης, μας συναρπάζουν με την ποικιλία, την πολυμορφία και τις λεπτές αποχρώσεις που ξεχωρίζουν φαινομενικά συνώνυμους όρους, μας προβληματίζουν καμιά φορά ως προς την προέλευση και τα νοήματά τους. Συχνά τις χρησιμοποιούμε χωρίς να πολυσκεφτόμαστε τι ακριβώς λέμε, επαναλαμβάνοντας, αντιγράφοντας και πιθηκίζοντας ό,τι ακούσαμε από άλλους. Και βέβαια, κατά περίπτωση τις βάζουμε ως εκθαμβωτικό προπέτασμα για να συγκαλύψουμε σκοπούς που, αν τους λέγαμε με το όνομά τους, θα προκαλούσαν αντίδραση ή θα μας δημιουργούσαν νομικά προβλήματα. Οι λέξεις είναι Ελβετικοί σουγιάδες, πολυεργαλεία για κάθε χρήση: κόβουν ψωμί και κεφάλια με την ίδια ευκολία, ευλογούν και προσεύχονται και καταδικάζουν και αφορίζουν εξίσου αποτελεσματικά.

     Πρόχειρο παράδειγμα, το επίθετο του παραπάνω τίτλου. Ακούγοντας κανείς το ‘παν’ σκέφτεται ένα σύνολο, ή τουλάχιστον τη μεγάλη πλειονότητα. Το δε ‘εκπαιδευτικός’ παραπέμπει στη διαδικασία της μετάδοσης γνώσεων και την καλλιέργεια επιστημών, τεχνών και τρόπου ζωής. Θα περίμενε συνεπώς να περιλαμβάνει το προσδιοριζόμενο ‘συλλαλητήριο’ ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα και να ζητάει την βελτίωση της παιδευτικής αυτής διαδικασίας. Στην πράξη τι είναι, συνήθως; Μια σύναξη μερικών εκατοντάδων ανθρώπων με σκοπό την ακύρωση κάθε προσπάθειας εξωραϊσμού ή προστασίας της διαδικασίας της εκπαίδευσης και τη διαιώνιση ενός καθεστώτος ανευθυνότητας, αργοσχολίας και ασυλίας για κάθε είδους έκνομη πράξη, με την ανοχή και την οικονομική επιβάρυνση του κράτους. Απ’ όσο ξέρουμε, το σύνολο εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων στη χώρα μας είναι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες, και συνεπώς η έννοια του ‘παντός’ απουσιάζει, ενώ οι συλλαλούντες γενικά δεν είναι οι καλύτεροι του είδους από πλευράς ακαδημαϊκών επιδόσεων (εκείνοι έχουν πιο σοβαρές εκπαιδευτικές ασχολίες). Θα αποδέχονταν άραγε όλοι αυτοί οι συνωστισμένοι ένα δημοψήφισμα με συμμετοχή όλης (υποχρεωτικά) της ακαδημαϊκής κοινότητας για τις μεταρρυθμίσεις; Επιτρέψτε μου να χαμογελάσω συγκαταβατικά.

     Κι έτσι, κάθε φορά που ακούμε τον μεγαλόστομο χαρακτηρισμό ‘πανεκπαιδευτικός’ (όπως χθες) ξέρουμε τι ακριβώς να περιμένουμε. Στη χώρα που ζούμε το πολίτευμα είναι λόγω μεν δημοκρατία, έργω δε καταδυνάστευση των πολλών από τους φωνακλάδες ολίγους, που επιδιώκουν να διατηρήσουν τα άνομα προνόμιά τους εις βάρος του συνόλου.