Προ ημερών διάβασα στη Guardian για μια ακόμη τραγωδία με πρωταγωνιστές και θύματα δυο ορειβάτες (μετά τον δικό μας 59χρονο νευροχειρουργό στις Άνδεις προ μηνός). Μια Γαλλίδα 37 ετών κι ένας Πολωνός, πατέρας τριών παιδιών, επιχειρούσαν να ανεβούν στη Νάνγκα Πάρμπατ, την έκτη ψηλότερη κορυφή του κόσμου στα 8.126 μέτρα, στο καταχείμωνο, χωρίς χρήση οξυγόνου και χωρίς ντόπιο οδηγό. Έμειναν μόλις δευτερόλεπτα στην κορυφή, γιατί έπρεπε να κατέβουν εγκαίρως. Ο Πολωνός, που είχε κάνει ήδη έξι προηγούμενες απόπειρες να ανέβει στην κορυφή αυτή, ανέπτυξε οξεία νόσο των ορέων (βαρύ πνευμονικό οίδημα) και επειδή δεν φορούσε μάσκα (έτσι ήθελε...) τυφλώθηκε κιόλας. Η Γαλλίδα ορειβάτις, που και αυτή είχε αρχίσει να έχει παραισθήσεις και να αναπτύσσει κρυοπαγήματα, τον εγκατέλειψε μόνο για να μπορέσει να κατέβει σε χαμηλότερο υψόμετρο, όπου μπορούσε να έρθει βοήθεια από κάτω. Σώθηκε τελικά, και βρίσκεται στο νοσοκομείο, με την προοπτική πιθανώτατα να χάσει όλα τα δάχτυλά της σε χέρια και πόδια.
Ας με συγχωρήσουν οι φανατικοί των ορέων, αλλά ο Θεός έδωσε και μυαλό στους ανθρώπους. Ένας πατέρας τριών παιδιών που πηγαίνει γυρεύοντας να πεθάνει, δεν ξέρω τι παράδειγμα αφήνει. Ότι η προσωπική φιλοδοξία είναι πάνω από την οικογένεια ή οτιδήποτε άλλο; Από την άλλη, η Γαλλίδα κατέκτησε τον... επίζηλο τίτλο ότι είναι η πρώτη γυναίκα που ανέβηκε στη Νάνγκα Πάρμπατ χωρίς οξυγόνο και χωρίς οδηγό σέρπα στην κορυφή, χειμώνα καιρό. Με τι κόστος; Να ζήσει στο εξής χωρίς δάχτυλα. Μια άλλη μορφή ναρκισσισμού.
Ας με συγχωρήσουν οι φανατικοί των ορέων, αλλά ο Θεός έδωσε και μυαλό στους ανθρώπους. Ένας πατέρας τριών παιδιών που πηγαίνει γυρεύοντας να πεθάνει, δεν ξέρω τι παράδειγμα αφήνει. Ότι η προσωπική φιλοδοξία είναι πάνω από την οικογένεια ή οτιδήποτε άλλο; Από την άλλη, η Γαλλίδα κατέκτησε τον... επίζηλο τίτλο ότι είναι η πρώτη γυναίκα που ανέβηκε στη Νάνγκα Πάρμπατ χωρίς οξυγόνο και χωρίς οδηγό σέρπα στην κορυφή, χειμώνα καιρό. Με τι κόστος; Να ζήσει στο εξής χωρίς δάχτυλα. Μια άλλη μορφή ναρκισσισμού.
8 σχόλια:
Το μεγαλύτερο προσόν ενός ανθρώπου είναι κατά τη γνώμη μου να γνωρίζει "μέχρι που φτάνουν τα χέρια και τα πόδια του". Αν δει κανείς και το επαγγέλμα κάποιων εξ αυτών που ριψοκινδυνεύουν, τότε η ανησυχία αυξάνει...
Ηλίθιοι.
Αφήστε τούς ήρωες ήσυχους και εμάς στην ευημερία μας και στην καλή υγεία μας.
Συγγνώμη, αλλά ο προσωπικός εγωισμός δεν έχει καμία σχέση με τον ηρωισμό. Τον διασώστη π.χ. που αυτοθυσιάζεται στο καθήκον μπορώ να τον δω ως ήρωα. Αυτόν που αυτοκαταστρέφεται όμως...
Αν δείτε την Ρεβόλ πού αφηγείται τά γεγονότα ,ναι,θυσιάστηκε να σώσει τον φίλο της αλλα δεν τά κατάφερε.Επισης παρατηρήσετε το πρόσωπο της οταν μιλαει βρισκομενη στο νοσοκομείο δέν εχει ιχνος ναρκισσισμού αυτό το πρόσωπο.Θελει προσοχή ,τά ορια μεταξυ ναρκισσισμου και ηρωισμού ειναι δυσδιάκριτα καμμια φορά αλλα τελείως σαφή.Ο ηρωισμός εχει παντα απώλειες και κοστος,Μπορείτε να φαντασθείτε ηρωα πού υπολογίζει τις απώλειες;;
Τη διάβασα λεπτομερώς ολόκληρη την ιστορία. Ο ναρκισσισμός που έγραψα δεν αναφέρεται στο "μετά" (εκεί ήταν ήδη χαμένα τα πράγματα) αλλά στην αρχική πρόθεση, στο πώς ξεκίνησε μια τέτοια αποστολή. Θα μπορούσα να την παρομοιάσω με την (υποθετική) απόπειρα ενός πυροσβέστη να περάσει μέσα από ένα φλεγόμενο κτίριο χωρίς μάσκα και οξυγόνο, μόνο για να αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει. Κανένας σοβαρός επαγγελματίας δεν θα έπαιρνε τέτοιο ρίσκο. Τέτοιες προσπάθειες εν μέσω χειμώνος θα έπρεπε να απαγορεύονται. Αλλά, απ' όσο ξέρω, για να πάρεις επίσημη άδεια να ανεβείς στα βουνά αυτά πληρώνεις ένα σεβαστό ποσό στην αντίστοιχη κυβέρνηση, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να μπουν τέτοιοι κανόνες ασφαλείας.
Εχετε δικιο,τα βλέπετε απο την πλευρά την ιατρική,καθε φαινόμενο ομως εχει κι αλλες πλευρές.Οσο γιά την Ρεβόλ την είδα και σε αλλα βίντεο,καθολου νάρκισση ,επιμένω .Οσο για την υπεράνθρωπη προσπαθεια να σωσει τον συμεργάτη της δέν χρήζει θαυμασμου;
Και κατι άλλο:σημερα ειναι πολυ διαδεδομένη η τάση να υποτιμάται καθε ευγενης προσπαθεια.Προσοχη λοιπόν,υπάρχουν πράγματα πού αξίζουν πιό πολυ και απο το ιδανικό της επιβίωσης γιά την επιβίωση.
Δημοσίευση σχολίου