Τρία χρόνια

Η εβδομάδα που τελειώνει ήταν γεμάτη από τη μνήμη του πατέρα μας. Την περασμένη Κυριακή τελέσαμε το μνημόσυνο για τα τρία χρόνια από την εκδημία του -- πότε πέρασαν, αλήθεια; «Ως όναρ, ως άνθος ο χρόνος του βίου τρέχει», ακούσαμε στον Μεγάλο Κανόνα την περασμένη εβδομάδα. Μια και ήταν μέσα στο Τριώδιο, την ημέρα την μετρούμε και στις ‘κινητές εορτές’: εσπέρας της Τρίτης της Στ’ Εβδομάδας των Νηστειών. Η απογευματινή Προηγιασμένη της Τετάρτης συνέπεσε με την ώρα της νεκρώσιμης ακολουθίας. Και σήμερα, ογδόη του μηνός Απριλίου, είναι η ακριβής ημερολογιακή επέτειος. 
     Στα αναγνώσματα της Τετάρτης διαβάσαμε στη Γένεση για τον Ιωσήφ που ρωτάει τα αδέρφια του στην Αίγυπτο: «ἔτι ὁ πατήρ μου ζῇ;». Την απάντηση στο αντίστοιχο ερώτημά μας τη δίνει η προσδοκία της αναστάσεως των νεκρών, όπως διαβάζουμε στο συναξάρι του Μεγάλου Βασιλείου: «Ζῇ καὶ θανὼν ἐν Κυρίῳ». Ωστόσο, όπως συνεχίζει το δίστιχο, «ζῇ καὶ παρ᾽ ἡμῖν, ὡς λαλῶν ἐκ τῶν βίβλων». Και από βιβλία μας άφησε ουκ ολίγα. Τα αναθεωρημένα λειτουργικά έργα του (Ιερατικό, Εγκόλπιο Αναγνώστου και Ψάλτου, Τριώδιο, Σύστημα Τυπικού) που χρησιμοποιούνται πρακτικά σε όλους τους ναούς. Τα μουσικά του χειρόγραφα που καλύπτουν όλο το φάσμα των εορτών του έτους και των άλλων ψαλτικών αναγκών. Και το κηρυκτικό-ερμηνευτικό του έργο στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, που σταδιακά εκδίδεται για μελέτη και καταρτισμό των ευλαβών αναγνωστών. Όσοι εντρυφούν στα βιβλία αυτά με οποιαδήποτε ιδιότητα ας εύχονται υπέρ αναπαύσεώς του, και είθε όλοι να έχουμε την ευχή του και κάτι από τον ζήλο και την φιλοπονία του.