Ευκαιρίας δοθείσης σήμερα ξαναθυμήθηκα τα καθήκοντα του... νανουριστή και τα εφάρμοσα στην πιο μικρή από τα μικρανίψια μου. Κατά πατρώαν παράδοσιν, το γνωστό παλιό ποίημα του Ζ. Παπαντωνίου για τον ‘Πεύκο’, μελοποιημένο σε πρώτο ήχο και αργό τσάμικο ρυθμό, έχει εξόχως βρεφοκαταπραϋντικές ιδιότητες. Το ξαναζωντάνεψα σήμερα, και διαπίστωσα μετά χαράς ότι διατηρεί ακόμη την αποτελεσματικότητά του. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, ιδού και η στιχολογία του:
Ένας πεύκος μες στον κάμπο
γέρασε ο φτωχός.
Στέκει εκεί πρωί και βράδυ
μοναχός.
Έχασε μεγάλους κλώνους,
έμαθε πολλά.
Ζει διακόσια τόσα χρόνια
στρογγυλά.
Άκουσε τα καριοφύλια,
είδε αρματολούς,
πέρασε πολέμους, μπόρες,
κεραυνούς.
Μα βαστάει σαν παληκάρι,
όσο κι αν γερνά,
κι αγναντεύει πέρα ώς πέρα
τα βουνά.
5 σχόλια:
Α, ρε Αντώνη! Τελικά οι παιδικές αναμνήσεις δεν σβήνουν ποτέ...
κι εμένα αυτό το τραγούδι μου 'ρχεται πρώτο στο νου όταν έρεθει η ώρα του νανουρίσματος κάποιου εγγονιού. Και θυμάμαι σαν τώρα την πραεία και γλυκιά φωνή του πατέρα μας που το τραγουδούσε...
Ακόμη και σφυρίζοντας φέρνει αποτέλεσμα...
Υπάρχει πουθενά σε εκτελεση ναουρίσματος και όχι τραγούδι...
θα ήθελα πολύ να το ξανθυμηθώ...!!!
Ευχαριστώ για το σχόλιο-έκπληξη (μετά από τόσα χρόνια...). Δεν ξέρω αν υπάρχει πουθενά σε εκτέλεση νανουρίσματος, ωστόσο εκπληρώνει τον ρόλο αυτό αν τραγουδηθεί σε αργό χρόνο. Στο YouTube υπάρχουν μερικές εκτελέσεις, όχι όμως ακριβώς όπως θα το ήθελα. Αναζητήστε το.
Συγχαρητήρια για το blog σου!!! Η παράδοση έχει διαχρονική αξία , κάποια δεν χάνουν την αξία τους με τον χρόνο....
Για εμένα έχει μεγάλη συναισθηματική αξία γιατί θυμάμαμαι τον πατέρα μου να μου το τραγουδάει για νανούρισμα...Η μοναδική εκτέλεση που προσεγγίζει το άκουσμα που έχω είναι στο :https://www.youtube.com/watch?time_continue=9&v=KsgYU2B8yL0&feature=emb_logo
αν βρεις κάτι σχετικο με ενδιαφέρει...
dimzev@gmail.com
Δημοσίευση σχολίου