Χριστούγεννα χωρίς Φως

Προ ημερών δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή ένα άρθρο με τίτλο ‘Γιατί η Gen Z έχει γυρίσει την πλάτη στα Χριστούγεννα’ (για όσους εξ ημών δεν γνωρίζουμε ποια είναι η ‘Γενεά Ζ’, έτσι ονομάζουν ‘οἱ τούτων κύριοι’ όσους γεννήθηκαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ως τα μέσα της δεκαετίας του 2010). Σταχυολογώ κάποιες γνώμες. «Για μένα δεν υπάρχει η μαγεία των Χριστουγέννων. Είναι απλώς μια περίοδος λίγο περισσότερης χαλάρωσης. Τίποτα παραπάνω». «Τα Χριστούγεννα είναι ένα καταναλωτικό κόλπο». «Το πρώτο μέλημα που έχουμε είναι η επιβίωσή μας. Δεν μπορούμε να πάμε στα καταστήματα, στα εστιατόρια και να ξοδεύουμε την περίοδο των Χριστουγέννων». «Το θαύμα των Χριστουγέννων για μένα έχει πεθάνει, γιατί είμαι ευαισθητοποιημένη περιβαλλοντικά. Ενημερώνομαι, βλέπω τα βουνά των σκουπιδιών και τα ρούχα που ξεμένουν αφού αγοράζονται. Το 90% των ρούχων στη Γη είναι αχρησιμοποίητα και έχουν καταλήξει σε σκουπίδια». «Έχω απομακρυνθεί από τον Θεό. Όταν σκέφτομαι τα Χριστούγεννα, δεν σκέφτομαι τη γέννηση του Χριστού, σκέφτομαι διακοπές. Δεν ξέρω καν αν ο κόσμος πηγαίνει στην εκκλησία τις μέρες αυτές, έχω να πάω εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είναι η εποχή για να πιω, να φάω, για να δω τους φίλους μου και να ξεκουραστώ. Τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία για να κάνω όλα αυτά». «Τα Χριστούγεννα είναι απλώς μια περίοδος που μπορούμε να στριμώξουμε τις υποχρεώσεις που δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε την υπόλοιπη χρονιά. Τρέχουμε συνεχώς για να πετύχουμε νέους στόχους. Δεν έχω χρόνο πια να γιορτάσω τα Χριστούγεννα».

     Διαβάζοντας σχόλια σαν τα παραπάνω διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχει μεν η επίγνωση ότι τα Χριστούγεννα έχουν μετατραπεί σε κατανάλωση, ωστόσο η επίγνωση αυτή σταματά εκεί. Είναι κρίμα που ο συντάκτης δεν αφιέρωσε λίγο χρόνο να αναρωτηθεί τι ρόλο έχουν παίξει διαχρονικά τα Μέσα Ενημέρωσης στη διαμόρφωση τέτοιων αρνητικών νοοτροπιών και συναισθημάτων στους νέους ανθρώπους και, ευρύτερα, τέτοια αλλοίωση στον τρόπο που η κοινωνία ‘εισπράττει’ τη μεγάλη γιορτή: σαν μια ευκαιρία επίδειξης, σπατάλης, κατάχρησης φαγητού και οινοπνεύματος και κάθε άλλης ασωτίας. Η αδυναμία ικανοποίησης όλων των επιθυμιών και ονείρων όλο τον υπόλοιπο χρόνο συγκαλύπτεται για δυο-τρεις μέρες από τα εκατομμύρια λαμπιόνια κάθε σχήματος και μεγέθους, που όμως δεν γεμίζουν το κενό στην ψυχή των ανθρώπων. Με προβλέψιμο αποτέλεσμα την κατάθλιψη μόλις σβήσουν τα φώτα που κρύβουν το Αληθινό Φως, που «ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς» [Ιωάν. 3:19].