Καταλήψεις

Θα θυμηθώ κάτι που μου διηγήθηκε ένας πνευματικός πριν μερικές δεκαετίες. Τον επισκέφθηκε ένας συμπατριώτης του που είχε μεταναστεύσει νέος στην Αμερική και είχε να τον δει μια ζωή. Τον ρώτησε για το έργο του, κι εκείνος του είπε ότι εξομολογούσε πολύ κόσμο, οπότε ο ξενοφερμένος έκανε την αναπάντεχη ερώτηση: «Τους χρεώνεις τίποτε, πάτερ;» Ο πατήρ τον κοίταξε με εύλογη απορία, κι εκείνος έσπευσε να διευκρινίσει: «Όταν δεν πληρώνουν για κάτι, δεν το εκτιμούν».
     Θυμήθηκα την ιστορία καθώς διάβαζα για τις πρόσφατες καταλήψεις σε σχολεία. Άσχετο; Όχι βέβαια. Όταν έχεις καλλιεργήσει την αντίληψη πώς ό,τι προσφέρεται δωρεάν είναι αυτοφυές ‘δικαίωμα’ και δεν κοστίζει τίποτε, τότε το αυτονόητο συμπέρασμα για πολλούς είναι «Μπάτε, σκύλοι, αλέστε». Δεν ζητώ συγγνώμη για την ζωική παρομοίωση (ίσως μόνο από τους σκύλους...). Εδώ και 46 χρόνια (Μεταπολίτευση) οι καταλήψεις έχουν γίνει κάπως σαν την κλιματική αλλαγή: κάθε χρόνο και περισσότερες, κάθε φορά και για άλλους λόγους, όλο και πιο ευτελείς και βέβαια τελείως ξένους προς την παιδεία. Τα αριστερά κόμματα (μόνο αυτά) χρησιμοποιούν τους μαθητές ως υπομόχλιο για να προάγουν δικές τους ‘ατζέντες’, ξέροντας ότι κανείς δεν πρόκειται να υποστεί συνέπειες. Διαβάζω πρόσφατο παράθεμα (Καθημερινή 26/9):
     «Μια ομάδα μαθητών περνάει ένα λουκέτο στην πόρτα και όλοι παραδίδονται. Στέκουν, κοιτούν και περιμένουν πότε θα βαρεθούν και θα επιστρέψουν στα θρανία. Τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης ή υποστηρίζουν ή αποφεύγουν να  καταδικάσουν την κατάληψη. Όλοι κατά βάθος επιχαίρουν γιατί νομίζουν ότι προκαλούν βλάβη στην κυβέρνηση. Τη βλάβη στα παιδιά του λαού κανείς δεν την υπολογίζει».
     Δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, και εντελώς ανώφελο να κλείσεις τον ασκό του Αιόλου όταν έχει πλέον αδειάσει από ανεμοθύελλες. Αν όμως δεν τεθεί ένα επώδυνο ‘κόστος’ (σύμφωνα με το σχόλιο του Ελληνοαμερικανού που προανέφερα), δεν πρόκειται να ξυπνήσουν γονείς και καθηγητές. Αυτό μπορεί να είναι είτε αναπλήρωση (με πραγματικό και όχι εικονικό χρόνο διδασκαλίας) των χαμένων σχολικών ημερών ή οικονομική αποζημίωση του κράτους από τις οικογένειες των μαθητών για παρακώλυση των υπηρεσιών του . Κι αν αποβληθούν και μερικοί από τους τακτικούς πρωτεργάτες των καταλήψεων, δεν πρόκειται βέβαια να στενοχωρηθούμε ιδιαίτερα.