Πιέσεις

 Ο εκλεγμένος, αλλά όχι ακόμη ορκισμένος, πρόεδρος των ΗΠΑ σπεύδει να δείξει τις προθέσεις του πριν ακόμη αναλάβει το αξίωμα, επωφελούμενος από το ‘κενό εξουσίας’ που αφήνει η φυσική ανημπορία του νυν προέδρου. Παράλληλα με τους διάφορους αμφιλεγόμενους διορισμούς στις θέσεις-κλειδιά του κράτους, ήδη εμπόδισε την ψήφιση της χρηματοδότησης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει μείζονα προβλήματα στη λειτουργία της χώρας. Ταυτόχρονα μετατρέπει την εξωτερική πολιτική του σε μπίζνες, αναγγέλλοντας οικονομικά μέτρα και κυρώσεις όχι μόνο προς τον μεγάλο ανταγωνιστή του, την Κίνα, αλλά και προς τους Ευρωπαίους (υποτίθεται) συμμάχους του. Έτσι διαβάζουμε ότι ζητάει από την Ευρώπη να αγοράζει από τις ΗΠΑ ποσότητες φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων μεγαλύτερες απ’ ό,τι παίρνει τώρα, αλλιώς θα επιβάλει υψηλούς δασμούς στις εισαγωγές από τις ευρωπαϊκές χώρες. Ποιος είπε ότι οι εκβιασμοί είναι αποκλειστικό όπλο των εκτός νόμου; Κι αν δεν πιέζεις τους συμμάχους σου, πώς θα κατοχυρώσεις το αξίωμα του πλανητικού ‘νονού’;