Ένα υποδειγματικό μάθημα

Να και μια είδηση ελπιδοφόρα μέσα στην τραγικότητά της. Ανάμεσα στους νεκρούς ενός πρόσφατου Ισραηλινού βομβαρδισμού στη Λωρίδα της Γάζας ήταν και μια Παλαιστίνια έγκυος στον ένατο μήνα. Οι γιατροί του εκεί νοσοκομείου που διαπίστωσαν τον θάνατό της, έκαναν υπερηχογράφημα, είδαν ότι η καρδιά του βρέφους χτυπούσε και προχώρησαν σε καισαρική τομή, φέρνοντας έτσι στον κόσμο ένα αγοράκι. Μια νέα ζωή μέσα σ’ ένα κλίμα θανάτου και καταστροφής.

     Δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κανείς τη στάση των γιατρών αυτών. Υπό τις συνθήκες που επιχειρούσαν θα ήταν πολύ εύκολο να αγνοήσουν το αγέννητο βρέφος, από την πίεση του χρόνου και των δυσκόλων περιστάσεων. Αν σκέφτονταν με τη νοοτροπία του σύγχρονου Δυτικού ανθρώπου, θα μπορούσαν να αιτιολογήσουν μια ‘αμέλεια’ με επιχειρήματα όπως «Σε τι κόσμο θα γεννηθεί αυτό το μωρό, χωρίς τη μάνα του; Πώς θα επιζήσει; Ποιος θα το φροντίσει; Μπορεί να πεθάνει στον επόμενο βομβαρδισμό», και άλλα παρόμοια. Δεν το έκαναν όμως. Έδωσαν στο βρέφος την ευκαιρία να ζήσει. Κι έδωσαν ένα ηχηρό μάθημα δεοντολογίας αυτοί, οι μη Χριστιανοί, στους Χριστιανούς συναδέλφους τους που εύκολα αποφασίζουν και προχωρούν στην καταστροφή χιλιάδων εμβρύων καθημερινά, συνήθως με μόνο επιχείρημα το δικαιωματικό «Έτσι θέλω».

Τεχνοκριτική

Δυο ‘τεχνολογικές’ ειδήσεις είδαν το φως προχθές. Η μία: θύμα κυβερνοεπίθεσης από χάκερς έπεσε το Εθνικό Κτηματολόγιο. Δεν γνωρίζω τις συνέπειες, αλλά το γεγονός έχει από μόνο του τη σημασία του. Η άλλη: λόγω προβλήματος στο λειτουργικό σύστημα Windows κατέρρευσαν τα υπολογιστικά συστήματα τραπεζών, αεροδρομίων, ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, σούπερ μάρκετ και άλλων επιχειρήσεων σε διάφορα μέρη του κόσμου, από την Αυστραλία και την Ιαπωνία ως τη Βρετανία και την Αμερική. Ως τώρα η ζημιά δεν έχει ακόμη πλήρως αποκατασταθεί.

     Για να μη παρεξηγηθώ: Δεν είμαι τεχνοφοβικός. Χρησιμοποιώ υπολογιστές από την εποχή των Windows 3.0 (το 1990) και ασχολούμαι με το διαδίκτυο πρακτικά από την γέννησή του. Υποβάλλω φορολογική δήλωση και πληρώνω εφορία, ασφάλιση και κάθε είδους λογαριασμούς από την άνεση του γραφείου μου, ό,τι ώρα θέλω. Κάνω διαδικτυακά μαθήματα και εξετάσεις. Επικοινωνώ με φίλους ανά την υδρόγειο, ανταλλάσσουμε αρχεία και δημοσιεύω κείμενα και εικόνες με μερικά κλικ. Διαβάζω βιβλία (πολλά απ’ αυτά σε παλιές και δυσεύρετες εκδόσεις) και περιοδικά, βλέπω ταινίες και ντοκυμαντέρ από κάθε γωνιά της γης, βρίσκω πληροφορίες για οποιοδήποτε θέμα σε δευτερόλεπτα. Όλα αυτά είναι θετικά και ευπρόσδεκτα, και δύσκολα θα μπορούσα να φαντασθώ μια επιστροφή στην προ-υπολογιστική εποχή.

     Ωστόσο, τα συστήματα αυτά δεν παύουν να είναι ευάλωτα σε κακόβουλες προσβολές, ακόμη και από έξυπνους και φιλόδοξους ερασιτέχνες, και βέβαια από πολύ επιτήδειους κακοποιούς. Η πείρα δείχνει ότι κανένα ψηφιακό σύστημα δεν είναι άτρωτο από τέτοιες επιθέσεις, που όσο πάνε γίνονται πιο πονηρές, πιο γενικευμένες και σύνθετες. Αυτός είναι ένας ουσιαστικός λόγος για να μη βάζουμε όλα τα αυγά μας σ’ ένα καλάθι, όπως λέει η εύστοχη αγγλική παροιμία. Ελπίζω αυτά να τα βλέπουν και να τα παίρνουν σοβαρά υπόψη όσοι οραματίζονται ενοποιημένα ψηφιακά συστήματα για όλες τις υπηρεσίες, χωρίς εναλλακτικές δυνατότητες. Επιτέλους, λίγος παραδοσιακός κοινός νους δεν βλάπτει.

 

Ρευματικά

Ακούσαμε προχθές ότι αυξήθηκε απότομα η χονδρική τιμή του ρεύματος σε ύψη δυσθεώρητα, και ότι η κυβέρνηση έκανε σύσκεψη για να λάβει μέτρα για ανακούφιση, λέει, των καταναλωτών. Ακούσαμε και διάφορες ερμηνείες για το πώς διαμορφώνονται οι τιμές αυτές, και πώς, μετά τη συνέντευξη του υπουργού, έπεσε η χονδρική τιμή κατά σχεδόν 30%. Μια στιγμή όμως: δεν γνώριζε η κυβέρνηση πώς δουλεύει (δηλ. μας δουλεύει) το λεγόμενο ‘χρηματιστήριο της ενέργειας’; Αν ήθελε να αποφύγει τέτοιες οδυνηρές ‘εκπλήξεις’, θα έπρεπε να αποσύρει την ηλεκτρική ενέργεια από τον κακόφημο οίκο του Μαμωνά, όπου εν ονόματι του μέγιστου εύκολου κέρδους αυξομειώνονται ανεξέλεγκτα οι τιμές ενός κοινωνικού αγαθού που πρακτικά είναι τόσο απαραίτητο στον σύγχρονο άνθρωπο όσο και ο αέρας και το νερό. Επιτέλους, κάποια πράγματα πρέπει να αποκλείονται από τον καταναλωτικό χείμαρρο του ‘laissez faire’ (= όλα χύμα). Τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουν αυτό οι πολιτικοί και οι σοφοί που τους περιβάλλουν;