Χορός χρημάτων

To παγκόσμιο κύπελο ποδοσφαίρου, το γνωστό Μουντιάλ, έχει την τιμητική του αυτό τον καιρό. Εδώ και τέσσερα χρόνια οι ειδήσεις, οι φημολογίες, οι κατηγορίες και οι αντεγκλήσεις για τη χώρα και τον τρόπο διοργάνωσης και τα παρατράγουδά του παίρνουν και δίνουν, και θα συνεχίσουν κατά πώς φαίνεται. Δεν με πολυενδιαφέρει το είδος, το πολύ-πολύ να παρακολουθήσω τον τελικό, αν ταιριάσει η μέρα και η ώρα. Ωστόσο στέκομαι σε μια λεπτομέρεια. Διαβάζω ότι η ανάθεση της διοργάνωσης στο Κατάρ αύξησε τα έσοδα της FIFA, της διεθνούς ομοσπονδίας του αθλήματος, κατά περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Εν προκειμένω η λέξη ‘ανάθεση’ αποτελεί μάλλον ευφημισμό για την αγοραπωλησία: στο ‘αθλητικό’ χρηματιστήριο προφανώς πλειοδότησαν οι σεΐχηδες, που βέβαια θα αποκομίσουν πολλαπλάσια κέρδη από το όλο γεγονός. Τελικά είναι πολλά τα λεφτά (σύνολο 7,5 δις δολάρια σε μια τετραετία), και βέβαια κλείνουν και πολλά στόματα.

«Κρεῖττον σιγᾶν»

Μέσα στην – άκρως επίκαιρη, χρονιάρες μέρες πλησιάζουν – σκανδαλοβριθή ατμόσφαιρα, με την ανάλογη δημοσιότητα, το μάτι κι ο νους μου σταματά σ’ εκείνη τη δισχιλιόχρονη ρήση του Χριστού στην ‘Επί του όρους ομιλία’ του: «Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν». Πιο ξεκάθαρη συμβουλή δεν γίνεται. Θα ήμασταν διαφορετικοί άνθρωποι (μάλλον περισσότερο άνθρωποι) αν την προσέχαμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει ενδελεχής έλεγχος, σοβαρή εξέταση των καταγγελιών, απόδοση ευθυνών εάν και όπου αποδειχθεί ότι υπάρχουν. Ωστόσο αυτό είναι υπόθεση των υπευθύνων αρχών και υπηρεσιών και όχι της κάθε κιτρινοφυλλάδας που επιδιώκει τον (αρνητικό) εντυπωσιασμό πετώντας βρώμικες σπόντες και υπαινιγμούς προς κάθε κατεύθυνση. Συμμερίζομαι όσους έχουν το θάρρος να εκφράζουν αμφιβολίες και επιφυλάξεις για τα όσα γράφονται και λέγονται (π.χ. ΕΔΩ και ΕΔΩ), μια και οι μέρες είναι πονηρές και καθένας δικαιολογείται να διαβλέπει υπόγεια κίνητρα και σκοπιμότητες στα διάφορα δημοσιεύματα. Και θυμούμαι και την άλλη ρήση του Κυρίου προς τους γραμματείς και Φαρισαίους της δικής του αλλά και κάθε άλλης εποχής: «Ὁ ἀναμάρτητος πρῶτος βαλέτω λίθον».

Χρυσός Κανόνας

Ακούω σήμερα στις ειδήσεις ότι 10 εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν μείνει χωρίς ρεύμα λόγω της καταστροφής υποδομών από τους Ρωσικούς βομβαρδισμούς, κι αυτό εν μέσω χειμώνος (και δεν είναι βέβαια η μόνη τους έλλειψη). Ας αφήσουμε προς στιγμήν στην άκρη τα ανθρώπινα θύματα (νεκρούς, τραυματίες, άστεγους, πρόσφυγες κτλ.) και τις άλλες καταστροφές, και ας αναλογισθούμε πώς νιώσαμε εμείς όταν κάποιες φορές, για μερικές ώρες ή έστω και ημέρες, χάσαμε την δεδομένη ευκολία του διακόπτη. Η ηλεκτρική ενέργεια αποτελεί για τον ανεπτυγμένο κόσμο την βασική κινητήρια δύναμη, κάτι ανάλογο με την κυκλοφορία του αίματος. Πρακτικά τα πάντα σταματούν, είτε αμέσως ή μόλις αδειάσουν οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες των διαφόρων συσκευών καθημερινής χρήσης. Ας πολλαπλασιάσουμε λοιπόν τη δική μας ατομική δυσφορία επί πολλά εκατομμύρια και επί πολλές ημέρες, για να πάρουμε μια αμυδρή ιδέα για το τι ακριβώς σημαίνει αυτή η καταστροφή των υποδομών.

     Και ας αναρωτηθούμε, για άλλη μια φορά: γιατί ως άνθρωποι δεν θυμόμαστε τον Χρυσό Κανόνα του Ευαγγελίου; Αν κάτι δεν αρέσει σ’ εμάς, ας μην το προκαλούμε εμείς στους άλλους. Όπως θέλουμε να μας φέρονται οι άλλοι, ας φερόμαστε κι εμείς προς εκείνους. Τι απλούστερο και τι σοφότερο συγχρόνως; Πόσες ανθρωπογενείς συμφορές και τραγωδίες θα ακυρώνονταν εν τη γενέσει τους αν συμφωνούσαμε σ’ αυτές τις λίγες λέξεις; Που δυστυχώς δεν ακούμε να τις υπενθυμίζουν ούτε και οι θρησκευτικοί ηγέτες.