Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2025

Του συρμού

 Εδώ και μερικές εβδομάδες στη δημόσια συζήτηση κυριαρχεί το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών (κοντεύουν δυο χρόνια από την τραγική εκείνη νύχτα) με τις δικαστικές και πολιτικές πτυχές του, με αντιπαραθέσεις και ‘κορώνες’ στη Βουλή, μια εντελώς ανούσια (όπως την κατάντησαν) διαδικασία αφού δεν οδηγεί σε σωστές αποφάσεις για αλλαγή πλεύσης στα δημόσια πράγματα. Έτυχε να ακούσω μια ραδιοφωνική συνέντευξη ενός συγκοινωνιολόγου: τις τελευταίες δεκαετίες όλα τα περί τον σιδηρόδρομο (όπως και πολλά άλλα ζητήματα στην Ελλάδα) ‘ρυθμίζονται’ κοντόφθαλμα με κομματικά και συνδικαλιστικά κριτήρια και συμφέροντα και όχι με γνώμονα το διαρκές και σε βάθος χρόνου όφελος του εθνικού συνόλου, ανεξάρτητα από ιδιοτελείς σκοπιμότητες. Η πραγματικότητα αυτή συνδυάζεται με έναν αρνητικά νοούμενο ερασιτεχνισμό στις διάφορες θέσεις ευθύνης, από τις κατώτερες μέχρι τις ανώτερες, αυτό που στη λαϊκή γλώσσα ονομάζουμε τσαπατσουλιά. Το γινόμενο των δυο παραγόντων είναι οι διάφορες αρνητικές έως και καταστροφικές συνέπειες που βλέπουμε κάθε τόσο.

     Μεταξύ άλλων ακούμε πολλά και για το σύστημα τηλεδιοίκησης που δεν λειτουργεί. Έχω ξαναγράψει ότι όσο περισσότερο βασιζόμαστε στην κάθε είδους τεχνολογία, τόσο χάνουμε κάποια φυσική δεξιότητα ή ευαισθησία. Όταν δεν διαθέταμε κανένα τεχνικό μέσο, είχαμε σταθμάρχες και λοιπό προσωπικό με αυξημένη αίσθηση ευθύνης και εγρήγορση, διότι ήξεραν ότι από τη δική τους προσοχή και μόνο εξαρτιόταν η ομαλή και ασφαλής κίνηση των τραίνων στη μονή γραμμή που υπήρχε τότε. Τώρα ακούμε ότι μια διακοπή ρεύματος στην Αθήνα είχε σαν αποτέλεσμα να μη κατέβουν οι μπάρες (δρύφρακτα στην ελληνική) σε μια ισόπεδη διάβαση εντός πόλεως· ως εκ θαύματος δεν συνέβη κάτι μοιραίο. Καλή και χρήσιμη η τηλεδιοίκηση, όχι όμως ως αντικαταστάτης της φυσικής εποπτείας και ευθύνης.

     Δεν ξέρω πού θα καταλήξει η όλη υπόθεση από πλευράς απόδοσης ευθυνών. Το σίγουρο είναι ότι το μίγμα λαϊκής οργής, σφετερισμού της δικαστικής εξουσίας από το κοινοβούλιο, κομματικών διαξιφισμών και της γενικευμένης δυσπιστίας που όλα τα προηγούμενα καλλιεργούν δεν εγγυάται μια πλήρως ανεπηρέαστη και αμερόληπτη δίκη. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, οι αμφιβολίες και οι ενστάσεις θα παραμένουν, όχι χωρίς λόγο.

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2025

Αμβλώσεις

Επειδή στις μέρες μας βρίσκεται πάλι στην επικαιρότητα το ακανθώδες θέμα των αμβλώσεων, ας μου επιτραπούν κάποιες απλές επισημάνσεις.

     Αν ως γιατρός δώσω σε έγκυο γυναίκα κάποιο φάρμακο που θα προκαλέσει βλάβη στο κύημα, θα είμαι ένοχος για εγκληματική ιατρική αμέλεια.

     Σε κάθε χώρο με ιονίζουσα ακτινοβολία (π.χ. ακτινολογικά και πυρηνικά εργαστήρια) υπάρχουν προειδοποιητικές πινακίδες για τις τυχόν εγκύους που θα βρεθούν εκεί.

     Πολύ συχνά οι έγκυες γυναίκες ρωτούν τους γιατρούς τι να προσέχουν και τι να αποφεύγουν κατά τη διάρκεια της κύησης για να εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή έκβασή της.

     Σε τι ακριβώς αποσκοπούν όλα αυτά τα μέτρα; Και αν αυτό το ‘κάτι’ που προστατεύουμε μ’ αυτά είναι ανθρώπινη ζωή, έχουμε το δικαίωμα να το ακυρώνουμε κατά βούλησιν;

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2025

Κλήση

 

 Καταγράφω την είδηση όπως τη διαβάζω σήμερα στην ιστοσελίδα της Καθημερινής (απ’ όπου και η σχετική φωτογραφία). Ένα περιπολικό της Αστυνομίας που είχε σταθμεύσει μπροστά στα δικαστήρια της Αθήνας για τη μεταφορά κρατουμένων για δίκη δέχθηκε κλήση για… παράνομη στάθμευση! Τι να υποθέσω; Ότι πρόκειται για φάρσα από περαστικούς αστυνομικούς εις βάρος συναδέλφων; Η Πρωταπριλιά απέχει αρκετά ακόμη. Ή μήπως για μια ζώσα απόδειξη ότι στην Ελλάδα του 2025 οι νόμοι εφαρμόζονται προς κάθε κατεύθυνση, όπως ακούμε κάθε τόσο;  Κι ας λένε οι κακές γλώσσες ό,τι θέλουν…