Πριν πεντέμισι χρόνια όλος ο κόσμος παρακολούθησε άφωνος να καταστρέφεται σε μεγάλο βαθμό από πυρκαγιά ο εμβληματικός καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων, η Νοτρ Νταμ. Σήμερα, μετά από εντατικές και σχολαστικές εργασίες πάμπολλων τεχνιτών και ειδικών διαφόρων κλάδων, με χρήση αυθεντικών υλικών και παραδοσιακών εργαλείων, ο ναός εγκαινιάσθηκε ξανά με επισημότητα, με την παρουσία πολυαρίθμων ηγετών και άλλων προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο.
Παρακολούθησα στο Διαδίκτυο ένα μεγάλο μέρος της τελετής των εγκαινίων. Προσπερνώντας τις σοβαρές δογματικές και άλλες διαφορές των Ορθοδόξων με τους Ρωμαιοκαθολικούς, σταματώ στη συμβολική σημασία του γεγονότος. Η Νοτρ Νταμ έχει ιστορία σχεδόν εννέα αιώνων. Στο διάστημα αυτό άλλαξαν πολλές μορφές πολιτεύματος στη Γαλλία και στον κόσμο. Αυτοκρατορίες και μοναρχίες και δικτατορίες και δημοκρατίες εμφανίσθηκαν και διαλύθηκαν, ενώ φαίνονταν πανίσχυρες και ανίκητες. Εκατοντάδες ηγεμόνες κάθε αποχρώσεως και υποστάσεως διέγραψαν μια σύντομη τροχιά σαν διάττοντες αστέρες και χάθηκαν στο σκοτάδι της ιστορίας. Και σήμερα ένας μεγάλος αριθμός τέτοιων πεπερασμένων προσώπων συγκεντρώθηκε για να τιμήσει ένα χριστιανικό μνημείο που έχει αποδεδειγμένα ξεπεράσει σε διάρκεια ζωής κάθε άλλον θεσμό και πρόσωπο. Πολλοί, ίσως οι περισσότεροι από τους παρόντες, μπορεί να βλέπουν τον καθεδρικό ναό ως ένα εθνικό μνημείο πολιτιστικό μάλλον παρά θρησκευτικό· κάποιοι μπορεί να μην έχουν ξαναβρεθεί σε ναό. Ωστόσο, για να δανεισθούμε μια γνωστή φράση του Αποστόλου Παύλου, «εἴτε προφάσει εἴτε ἀληθείᾳ, Χριστὸς καταγγέλλεται» [Φιλιπ. 1:18], προς όλους τους παρεστώτες.
Σ’ έναν δυτικό κόσμο που σε όλες σχεδόν τις εκδηλώσεις του περιφρονεί την χριστιανική του παράδοση, το δημόσιο γεγονός του εγκαινισμού ενός χριστιανικού μνημείου δίνει, νομίζω, ένα αξιοπρόσεκτο μήνυμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου