Τις μέρες αυτές ήρθε στο φως μια μεγάλη υπόθεση διαφθοράς στην πολεοδομία της Ρόδου. Καλώς βέβαια αποκαλύφθηκε, και μακάρι να γίνονται τέτοιες αποκαλύψεις, αφενός για να τιμωρούνται οι υπαίτιοι και αφετέρου για να αποτρέπονται κάποιοι από παρόμοιες πρακτικές. Υπήρξαν και παράπλευρες συνέπειες. Οι κατηγορούμενοι μετά την απολογία τους αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, αλλά το ανώτατο δικαστήριο της χώρας κινήθηκε πειθαρχικά κατά των δικαστών που έκαναν αυτές τις ‘απελευθερώσεις’. Αναφέρω τα γεγονότα με συντομία, χωρίς να είμαι ειδικός για δικονομικές λεπτομέρειες.
Με αφορμή την τελευταία αυτή εξέλιξη, άκουσα συζητήσεις με δικηγόρους στο ραδιόφωνο για το αν μπορεί ο Άρειος Πάγος να ασκήσει τέτοια μέσα κατά δικαστικών, και γιατί το κάνει σ’ αυτήν την υπόθεση και όχι σε τόσες άλλες στο παρελθόν (κάποιος τις απαριθμούσε και ονομαστικά). Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι ειδικός. Έχω όμως την αίσθηση ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και ο δημοσιογραφικός θόρυβος γύρω από μια κάποια υπόθεση μπορεί να κινεί ακόμη και θεσμούς όπως η δικαιοσύνη να ενεργούν ‘αμυντικά’, να δείχνουν ότι κάνουν κάτι για να περισώζουν το κύρος τους. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, φοβούμαι ότι κάνει πολύ κακό στους θεσμούς, που δεν λειτουργούν αυστηρά με βάση τους κανόνες του δικαίου αλλά επηρεάζονται από την τεχνηέντως χειραγωγούμενη κοινή γνώμη.
Ζητώ συγγνώμη αν αδικώ τη δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, αλλά ζούμε σε μια εποχή που ενθαρρύνει την αμφιβολία και μας κάνει να αναζητούμε κρυφά κίνητρα πίσω από τα κάθε είδους φαινόμενα. Οι ‘καλοί λογισμοί’ που μας συνιστούν οι Πατέρες γίνονται είδος πολυτελείας, προς ζημίαν μας.
ΣΗΜ. Διόρθωσα κάποια στοιχεία που είχα αναγράψει εσφαλμένα στην πρώτη παράγραφο.
2 σχόλια:
Θα τολμούσα ένα σχόλιο, στηριζόμενο πάνω στο αναμφισβήτητο γεγονός ότι σίγουρα ο δικαστής γνωρίζει την υπόθεση από τη δικογραφία, την οποία οι τρίτοι δεν γνωρίζουν. Αλλά και αν γνωρίζουν κάτι, είναι ό,τι οι συνήγοροι των διαδίκων έφεραν στη δημοσιότητα -κατά τη δική τους επιλογή- και προφανώς όχι τα πάντα που περιέχει ο φάκελος. Γενικότερα ως κοινωνία δεν έχουμε την εκ των προτέρων αμέριστη εμπιστοσύνη στον δικάζοντα δικαστή [σε αντίθεση με άλλα κράτη], εξ ου και η πρόσφατη αντίδραση της ηγεσίας της δικαιοσύνης προκειμένου να κατευναστούν οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Τώρα το αν τελικά θα επιβληθεί κάποια πειθαρχική ποινή στους ελεγχόμενους, θα μου επιτρέψετε να αμφιβάλω... Θα ήταν πολύ ακραίο!
Ευχαριστώ για το σχόλιο, που αναδεικνύει αυτό που υποψιάζομαι, ότι δηλ. τελικά έχουμε κάνει τους θεσμούς (εν οις και η δικαιοσύνη) αντικείμενο λαϊκής κατανάλωσης (αν επιτρέπεται η έκφραση), με την συμπαιγνία των ΜΜΕ, σε σημείο που να προδικάζουμε τις αποφάσεις και τις ποινές, και αλίμονο σε όποιον δείξει ότι δεν συμπλέει με την 'κοινή γνώμη'. Αυτό όμως δεν λέγεται κράτος δικαίου, σε καμία περίπτωση.
Δημοσίευση σχολίου