Υπερσυνταγογράφηση

 Το σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης είναι μια από τις τεχνολογικές εξελίξεις που έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο άσκησης της ιατρικής τα τελευταία χρόνια. Η δυνατότητα αναγραφής συνταγών με ακρίβεια, χωρίς τα προβλήματα της ιατρικής ‘καλλιγραφίας’ του περλθόντος, και μάλιστα εξ αποστάσεως, με άυλο τρόπο, είναι κάτι που κάποτε θα ακουγόταν ως επιστημονική φαντασία. Σήμερα είναι καθημερινή πραγματικότητα. Αν ήθελε κανείς να της καταλογίσει ένα ‘μείον’, αυτό θα ήταν η αποκλειστική εξάρτηση από την ψηφιακή τεχνολογία, που έχει κι αυτή τις αδυναμίες της (ανάγκη για εξοπλισμό και δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και διαδικτύου, ενδεχόμενη έκθεση σε κακόβουλες επιθέσεις κλπ.).

    Έχοντας περάσει την ‘νηπιακή’ περίοδο εφαρμογής του, το σύστημα τώρα αναδεικνύει και άλλες αρετές του. Έτσι, εδώ και ένα έτος και πλέον, μας βγάζει μηνιαίες αναφορές για την ατομική μας συνταγογράφηση: πόσες συνταγές γράψαμε, για πόσους διαφορετικούς ασθενείς, πόσα φαρμακευτικά σκευάσματα και πόσες συσκευασίες, τι κόστος είχαν, πόσα ήταν γενόσημα, και ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες. Το έχω βρει πολύ ενδιαφέρον, καθώς με πληροφορεί για το πού βρίσκομαι σε σχέση με τον μέσο όρο της ειδικότητάς μου για καθεμιά από τις παραμέτρους αυτές. Σχεδόν σε όλες βλέπω τον εαυτό μου σε καλύτερη θέση, αλλά βέβαια κάθε γιατρός βλέπει διαφορετικό αριθμό ασθενών και διαφορετικά προβλήματα, οπότε η όποια σύγκριση δεν μπορεί να είναι μόνο οικονομική.

     Αυτή η δυνατότητα όμως φέρνει στο φως και ένα από τα ‘αμαρτήματα’ της ιατρικής πράξης: την καταχρηστική αναγραφή μεγάλων ποσοτήτων φαρμάκων με χρήση συγκεκριμένων αριθμών μητρώου συγγενών των ιατρών ή άλλων ασχέτων ατόμων. Σε παλαιότερες εποχές είχαμε γνώση παρομοίων καταστάσεων, όπου βιβλιάρια ΙΚΑ ή άλλων ταμείων φυλάγονταν σε κάποια ιατρεία ή φαρμακεία και χρησιμοποιούνταν για κάθε είδους απάτες. Η επέλευση της τεχνολογίας δεν εκσυγχρόνισε μόνο την άσκηση της ιατρικής, αλλά αναβάθμισε και την παρανομία. Ταυτόχρονα όμως έδωσε στο κράτος και το εργαλείο για τον έλεγχο της καταστάσεως. Απομένει βέβαια να δούμε αν, πέρα από την ανεύρεση και τιμωρία των ακραίων παραβατικών περιπτώσεων, το εργαλείο θα λειτουργήσει κυρίως σωφρονιστικά και αποτρεπτικά, ώστε η δυσθεώρητη φαρμακευτική δαπάνη να μειωθεί σε ρεαλιστικό επίπεδο, δηλ. στις πραγματικές ανάγκες των ασθενών. Το όφελος θα είναι μεγάλο, για τις τσέπες όλων μας.