Κλιμάκωση

Αυτό που όλος ο κόσμος φοβόταν ξεκίνησε. Το Ιράν εξαπέλυσε πυραυλική επίθεση εναντίον του Ισραήλ. Τέτοια επίθεση είχε βέβαια ξαναγίνει πριν από μήνες και εν πολλοίς αποκρούσθηκε από τον αντιπυραυλικό ‘Σιδερένιο Θόλο’. Οι εκκλήσεις των τρίτων χωρών και του ΟΗΕ για αυτοσυγκράτηση και αποκλιμάκωση ακούγονται απεγνωσμένες, μια και η ματαιότητά τους είναι δεδομένη. Και όλοι εύχονται για το καλύτερο, αλλά περιμένουν το χειρότερο.

     Δεν έχω κανένα συμφέρον ούτε στη μία ούτε στην άλλη πλευρά της διένεξης, και σίγουρα κάθε κλιμάκωση του πολέμου αποτελεί κάκιστη εξέλιξη. Ωστόσο, δεν υπάρχει πόλεμος στον οποίο μόνο η μία πλευρά να βάλλει και η άλλη να δέχεται απλώς τα πλήγματα. Αργά ή γρήγορα θα απαντήσει, και η πρώτη πλευρά θα ανταποδώσει το πλήγμα, και πάει λέγοντας. Ο φαύλος κύκλος της βίας δεν διακόπτεται εύκολα, όσο υπάρχουν εκατέρωθεν ‘γεράκια’ που επιδιώκουν την εξόντωση του αντιπάλου και ‘σύμμαχοι’ που βρίσκουν βολικό έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων (war by proxies στην διεθνή γλώσσα). Και όπως έχουμε ξαναγράψει, ακόμη κι αν κάποια στιγμή (που ευχόμαστε να έλθει το συντομότερο) υπάρξει ειρήνευση και κατάπαυση εχθροπραξιών, έχουν πέσει οι σπόροι για μια επόμενη σύρραξη σε απρόβλεπτο χρόνο. Η όποια ειρήνη θα συνεχίσει να είναι εύθραυστη. Τόσο μύωπες είναι οι άνθρωποι, αλήθεια;