Οι κυβερνοεπιθέσεις τείνουν να γίνουν μέρος της καθημερινής πραγματικότητας. Πιο πρόσφατο παράδειγμα η παράλυση τριών μεγάλων ξένων αεροδρομίων εδώ και τρεις μέρες, με αποτέλεσμα ένα χάος στις μεταφορές και ταλαιπωρία χιλιάδων ταξιδιωτών, που ακόμη δεν έχει πάρει τέλος. Ακούω στο ραδιόφωνο έναν ειδικό για την κυβερνοασφάλεια να λέει ότι αυτό οφείλεται στο ότι όλες οι ψηφιακές υπηρεσίες check-in και ελέγχου στα αεροδρόμια έχουν εκχωρηθεί σε έναν μόνο πάροχο, και ότι οι άνθρωποι που σχεδιάζουν αυτά τα ψηφιακά συστήματα κάποτε αλλάζουν στρατόπεδο και ‘παίζουν’ στο απέναντι γήπεδο. Έχοντας γνώση των συστημάτων εκ των έσω, δεν είναι δύσκολο να τα αλλοιώσουν ή να τα βραχυκυκλώσουν εκ των έξω, με το ανάλογο τίμημα.
Τούτων δοθέντων, η κοινή λογική λέει ότι είναι μεγάλη απερισκεψία (κατά την πιο αθώα έκφραση) να ‘βάζουμε όλα τα αυγά μας σε ένα καλάθι’, όπως λέει μια αγγλική παροιμία. Στα καθ’ ημάς, το ‘καλάθι’ είναι ο λεγόμενος Προσωπικός Αριθμός. Μπορεί μεν να έχει κάποια θεωρητικά πλεονεκτήματα απέναντι στους ήδη υπάρχοντες αριθμούς (ταυτότητος, ΑΜΚΑ, ΑΦΜ κλπ.), ωστόσο οι συνέπειες από τυχόν παραβίασή του θα είναι πολύ πιο εκτεταμένες και εν πολλοίς απρόβλεπτες για το κράτος και τους πολίτες του. Θα πρέπει να είναι κανείς υπερβολικά αφελής για να πιστεύει ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Δεν χρειάζεται να επικαλεσθούμε θεωρίες συνωμοσίας ή μεταφυσικά επιχειρήματα για να ζητήσουμε από τους υπευθύνους να αναθεωρήσουν το όλο θέμα: να μην κάνουμε τα πράγματα ακόμη πιο εύκολα για όποιους θελήσουν να μας επιβουλευθούν, διότι τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.
[Απεστάλη στην Καθημερινή]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου