Στα άκρα

Ένα θέμα που κυριαρχεί στην ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών είναι η εν ψυχρώ δολοφονία στις ΗΠΑ ενός νέου ακτιβιστή, του Τσαρλς Κερκ, από έναν ακόμη πιο νεαρό ελεύθερο σκοπευτή. Το θύμα ήταν από τους υπέρμαχους του προέδρου Τραμπ και θεωρείται ότι συνέβαλε με την απήχησή του στο να ελκύσει πολύ νεανικό κοινό στην πολιτική πλευρά του προέδρου. Αυτός είναι και ο λόγος που η δολοφονία του τράβηξε τόσο ενδιαφέρον και έτυχε ευρέος σχολιασμού, επισήμου και ανεπισήμου. Οι μεν υπέρμαχοί του τον χαρακτηρίζουν ως πιστό Χριστιανό, θερμό πατριώτη, καλό οικογενειάρχη κ.ο.κ., οι δε πολέμιοί του ως υπέρμαχο της οπλοκατοχής, της ξενοφοβίας και του τραμπισμού εν γένει. Διαλέγετε και παίρνετε. Ήδη ο πρόεδρος δήλωσε ότι επιθυμεί την θανατική ποινή για τον δολοφόνο του.

      Ένα από τα προσφιλή 'σλόγκαν' των Αμερικανών είναι το ‘Everything is big in America’. Όλα είναι μεγάλα στις ΗΠΑ: και τα λόγια και τα συνθήματα και τα ακραία συναισθήματα και η έκφρασή τους στην πράξη. Δυστυχώς αυτή η εκδήλωση (στην οποία πρωτοστατεί ο νυν πρόεδρος) οδηγεί σε πόλωση και υιοθέτηση ακραίων απόψεων και αντιλήψεων, που αντιμάχονται φανατικά η μία την άλλη. Αυτό το φαινόμενο, σε συνδυασμό με την εκτεταμένη και ουσιαστικά ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή (έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο θέμα αυτό), αποτελεί τον σπόρο για βίαιες εκδηλώσεις, όπως μαζικές δολοφονίες και αστικές εξεγέρσεις και άλλα συναφή. Και τα αποτελέσματα δεν περιορίζονται στο εσωτερικό της χώρας. Η κουλτούρα της πόλωσης και της εκδίκησης έχει γίνει μείζον εξαγώγιμο προϊόν χάρη στην κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλιγουντ, και βρίσκει μιμητές και αντιγραφείς σε πολλές χώρες, ενώ όλοι οι άλλοι καλούμαστε να πάρουμε θέση στο ένα ή το άλλο άκρο. Όπως όμως θα ρωτούσε η καμήλα του Αισώπου μπροστά στο δίλημμα ‘ανήφορος ή κατήφορος’, ίσιος δρόμος (= μέση οδός συνύπαρξης) δεν υπάρχει; Δυστυχώς αυτόν δεν τον καλλιεργεί κανείς, διότι, κατά το κοινώς λεγόμενο, ‘δεν πουλάει’. Κι έτσι γευόμαστε κάθε τόσο τις συνέπειες, και τρέμουμε για το τι άλλο μπορεί να μας επιφυλάσσει το μέλλον.