Νεανική βία

Διαβάζω δυο πρόσφατα άρθρα στην Καθημερινή [ΕΔΩ κι ΕΔΩ] για την άγρια βία των ανηλίκων. Κάνουν διαπιστώσεις, διατυπώνουν ανησυχίες, προχωρούν σε αναλυσεις, αλλά ‘δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων’ (τις αιτίες του φαινομένου) δεν βάζουν, παρά μόνο ακροθιγώς. Ας επιχειρήσω μια πρόχειρη εκτίμηση. Ποιο είναι το ‘διαιτολόγιο’ των νεοτέρων γενεών σήμερα; Διαρκής έκθεση (τηλεοπτική και διαδικτυακή) σε όλο και πιο βίαια θεάματα και ‘παιχνίδια’ (αυτό που στην αγγλική ονομάζεται graphic violence, δηλ. ρεαλιστική αναπαράσταση της βίας με αίματα, κομμένα κεφάλια, διαμελισμένα σώματα και πρόσωπα κτλ.), συχνά συμπεπλεγμένα με έκδηλες σεξουαλικές απεικονίσεις (ο ‘ήρωας’ που εξοντώνει τους πάντες στην επόμενη σκηνή βρίσκεται στο κρεβάτι με το πρώτο διαθέσιμο θηλυκό). Κοινωνική βία, φυσική και λεκτική, σε όλα τα επίπεδα, μέχρι και στα ανώτερα πολιτικά αξιώματα. Επίλυση όλων των προβλημάτων με τη γροθιά ή τη σκανδάλη, ή με τον διαδικτυακό εκφοβισμό και εξοστρακισμό μέχρις αυτοκτονίας. Αν συνδυάσει κανείς αυτά με την έλλειψη γονικής μέριμνας (όχι ως νομική υποχρέωση αλλά ως ουσιαστική συμπαράσταση και επίβλεψη των παιδιών) και την αποδυνάμωση των εκπαιδευτικών που δεν έχουν κανένα δικαίωμα επιβολής στην τάξη και εφαρμογής της πειθαρχίας, καθώς και την κατάργηση κάθε είδους τιμωρίας (όχι με εκδικητική μορφή αλλά ως αρνητική συνέπεια μιας κακής συμπεριφοράς), τότε η συνταγή έχει πετύχει πλήρως, με τα αποτελέσματα που θρηνούμε κάθε τόσο. Χρειάζεται πολλή υποκρισία (ή παντελής άγνοια) για να μην αναγνωρίζουμε τα βασικά αυτά αίτια. Αλλά βέβαια δεν συμφέρει να χάσουμε τη βόλεψή μας, ούτε τα κέρδη που αποφέρουν στους δημιουργούς τους τα βίαια θεάματα. Μέχρι να πέσουμε θύματα κάποιου επόμενου επεισοδίου βίας, οπότε θα είναι μάλλον πολύ αργά. Και τα πράγματα θα έχουν γίνει πολύ χειρότερα.