Στον περυσινό πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας (που συνεχίζεται ακόμη) έχει προστεθεί εδώ και δυο μήνες και ο πόλεμος Χαμάς-Ισραήλ (η παράθεση των αντιπάλων γίνεται με πρώτο τον επιτιθέμενο σε κάθε ζευγάρι). Μπορεί το όλο σκηνικό, οι αφορμές και τα αίτια να διαφέρουν στις δυο περιπτώσεις, ωστόσο υπάρχουν και κάποια κοινά σημεία. Το ένα είναι το ανθρώπινο κόστος, κυρίως σε αμάχους, που πληρώνουν την εγκληματική ανοησία και την αφροσύνη κάποιων ‘γερακιών’ από κάθε πλευρά (τα έχουμε ξαναπεί αυτά). Ένα δεύτερο συνάδει μ’ αυτό που μαθαίναμε κάποτε στην Λογική της ΣΤ΄ Γυμνασίου ως ‘αρχή της του τρίτου αποκλείσεως’ (principium tertii exclusi): η κάθε πλευρά έχει ως στρατηγικό στόχο την πλήρη εξαφάνιση του αντιπάλου· δεν μπορεί να διανοηθεί μια μέση λύση που θα ικανοποιεί και τις δυο πλευρές, που θα εξασφαλίζει μια ειρηνική συνύπαρξη.
Υπάρχει και ένα τρίτο κοινό σημείο. Αυτές τις μέρες διαβάζουμε και ακούμε για πρόσθετη βοήθεια δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία, τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από τις ΗΠΑ, για τη συνέχιση του πολέμου. Έχουμε χάσει τον λογαριασμό των κεφαλαίων που έχουν δαπανηθεί μέχρι τώρα στη σύγκρουση αυτή, ενώ δεν γνωρίζουμε τα αντίστοιχα κονδύλια στη ρωσική πλευρά ή στον νεότευκτο πόλεμο της Μέσης Ανατολής. Δαπανηρή υπόθεση ο αλληλοσκοτωμός, που ‘ανεβάζει’ τις μετοχές της οπλοβιομηχανίας. Από την άλλη μεριά, η ειρήνη είναι πολύ ‘φθηνή’ υπόθεση: δεν πουλάει τίποτε ακριβό, που μάλιστα να υφίσταται συνεχή κατανάλωση. Για ποιο λόγο να επενδύσει κανείς σ’ αυτήν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου