Ακρότητες

Η τρέχουσα επικαιρότητα βρίθει από ειδήσεις και ‘ειδήσεις’ (κάναμε τη διάκριση προ ημερών). Δεν προλαβαίνει κανείς να τις σχολιάζει όλες, ίσως και δεν αξίζει τον κόπο. Έτσι σημειώνω δυο θέματα που μου κίνησαν αρνητικό ενδιαφέρον.

     Εντύπωση καταρχήν προκαλεί η πληροφορία από τη Guardian προ εβδομάδος, ότι κάποιος στην Αμερική έφτιαξε μια γνωστή στον κόσμο της μόδας τσάντα της φίρμας Louis Vuitton σε υπερμικροσκοπικό μέγεθος (μικρότερη από ένα κομμένο νύχι). Μπράβο στον καλλιτέχνη για τη μινιατούρα του. Μείον μπράβο (αν είναι δόκιμος ο νεολογισμός) σ’ αυτόν που πλήρωσε, ούτε λίγα ούτε πολλά, 63.750 δολάρια για να την αποκτήσει σε μια δημοπρασία. Αφελής ερώτηση: τι ακριβώς θα την κάνει; Ούτε για μια κούκλα Μπάρμπι δεν ταιριάζει το μέγεθος. Ίσως να έχει για κατοικίδιο κανέναν… ψύλλο, οπότε μπορεί να του την κάνει δώρο. Όπως έχω ξαναγράψει, αν θέλει κανείς να διαπιστώσει το οικονομικό αντίκρισμα της ανθρώπινης βλακείας, δεν έχει παρά να πάει σε κάποια από αυτές τις δημοπρασίες. Αρκεί να πάρει πρώτα τα χάπια για την πίεσή του.

      Περνώντας όμως σε πολύ πιο σοβαρά θέματα, η εβδομάδα αυτή είδε μια ακόμη εισβολή του Ισραηλινού στρατού σε Παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό στη Τζενίν, με θύματα (μέχρι τώρα) δώδεκα Παλαιστινίους και έναν Ισραηλινό στρατιώτη, με καταστροφές οικισμών και υποδομών και με εκτόπιση χιλιάδων ανθρώπων που ζούσαν εκεί. Σε μικρότερη κλίμακα μεγέθους (όχι όμως και σε βαθμό βιαιότητος), κάτι ανάλογο με την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Βασική διαφορά τους; Η δεύτερη περίπτωση αντιμετωπίσθηκε με διεθνή κατακραυγή, με κυρώσεις επί κυρώσεων κατά του εισβολέα και με αφειδώλευτη οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση του αμυνομένου. Ακούσατε κάποιο επίσημο αρνητικό σχόλιο για την πρώτη περίπτωση; Δυστυχώς όχι. Αξιέπαινη η έκκληση του ΠατριαρχείουΙεροσολύμων για ειρήνευση και για τέλος στη βία. Δεν νομίζω όμως ότι ακούει κανείς από τους υπευθύνους, που δεν σκέφτονται ότι ο κύκλος της βίας είναι φαύλος και απλώς διαιωνίζει την αμοιβαία εχθρότητα και το μίσος (ήδη είδαμε το τραγικό – και βέβαια καταδικαστέο – περιστατικό με το αυτοκίνητο που έπεσε πάνω σε αθώους Ισραηλινούς πολίτες). Ίσως πρέπει να θυμηθούμε τον Γκάντι, που έλεγε ότι το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» απλώς καταλήγει σε τύφλωση όλων. Ανεξαρτήτως εθνικότητος.

     Σημ. Λόγω αδείας (μακριά από το διαδίκτυο) θα βλέπω τα τυχόν σχόλια με καθυστέρηση, χωρίς όμως να τα αγνοώ. Καλό καλοκαίρι!