Καταλήψεις

Δεν είμαι γονιός και δεν παρακολουθώ τα δρώμενα της παιδείας εκ των έσω (ευτυχώς για το καρδιαγγειακό μου σύστημα). Ακούω όμως σήμερα στο μετα-απεργιακό ραδιοφωνικό δελτίο ότι στη Βόρειο Ελλάδα σε 22 σχολεία γίνονται καταλήψεις με αίτημα να μην εκχωρηθεί η ονομασία της Μακεδονίας, ενώ τα αριστερά κόμματα (και οι καθοδηγούμενοι από αυτά εκπαιδευτικοί) καλούν σε καταλήψεις σε άλλα μέρη της χώρας καταγγέλλοντας ότι οι πρώτες είναι φασιστικές και εθνικιστικές. «Εκ των λόγων σου κρινώ σε, πονηρέ δούλε», θα μας έλεγε ο Κύριος. Ποιος εισήγαγε, εξέθρεψε, καθιέρωσε και παρακινεί τις κάθε είδους καταλήψεις εδώ και σαράντα τόσα χρόνια στη χώρα, με κάθε αφορμή και σχεδόν εθιμικά; Το δάχτυλο δείχνει σταθερά αριστερά. Κι αν έχεις επιβάλει τον συγκεκριμένο τρόπο αντίδρασης και διαμαρτυρίας ως περίπου φυσιολογική συμπεριφορά για τους μαθητές κάθε ηλικίας, γιατί ξαφνικά σε πιάνει δημοκρατική φαγούρα αν και οι ‘απέναντι’ χρησιμοποιούν τα ίδια μέσα; Η ‘λογική’ αυτή θυμίζει τον πόλεμο που κήρυξε ο Μουσολίνι κατά της Σικελικής Μαφίας, διότι η δεύτερη είχε περισσότερη ισχύ στη Σικελία απ’ ό,τι το κράτος (όπως έγραφε κάποιος, προφανώς δυο συμμορίες δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν στην ίδια επικράτεια). Κι αυτό με τη σειρά του φέρνει στο νου τη γνωστή ρήση: «Αν ο κροκόδειλος έφαγε τον εχθρό σου, αυτό δεν σημαίνει ότι έγινε φίλος σου».

     Προσωπικά είμαι εναντίον των καταλήψεων των σχολείων από οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο. Αν ένα πρωί τα κόμματα, τα μορφώματα και τα κάθε είδους πολιτικά αρώματα έφευγαν παντελώς από τον χώρο της εκπαίδευσης, η ζωή των μαθητών θα ήταν πολύ καλύτερη. Και σε μερικά χρόνια οι απόφοιτοι των σχολείων θα ήξεραν να κοιτάζουν πίσω από τις ιδεολογικές προσωπίδες των κάθε χρώματος ‘κροκοδείλων’ και να είναι ώριμοι πολίτες και όχι οπαδοί.

     Υστερόγραφο: Μπορείτε να διαβάσετε την πολύ ουσιαστική επιστολή του συναδέλφου Θ. Δόσιου για το ίδιο θέμα ΕΔΩ.