Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Ανδρέας Κάλβος (1792-1869)


Διάβασα χθες το χρονογράφημα της Μ. Τζιαντζή (‘
Ποιητής του καιρού του και των καιρών μας’, Καθημερινή 11/12/2010), με αφορμή ντοκυμαντέρ της ΕΤ1 για τον ποιητή Ανδρέα Κάλβο. Πριν αρκετά χρόνια, με προτροπή συναδέλφου, πιο ‘ψαγμένου’ στα θέματα αυτά, σε καλοκαιρινή επίσκεψη στην Αγγλία, είχα ανακαλύψει τον χορταριασμένο τάφο του, στο κοιμητήρι του μικρού χωριού Keddington, έξω από την πόλη Louth. Σχεδόν δεν διαβάζεται η επιγραφή, διαβρωμένη και πρασινισμένη από την υγρασία ενός και μισού αιώνος. Έχω κάπου τη φωτογραφία του (προ της ψηφιακής εποχής), κι αν τη βρω θα την αναρτήσω. Δυστυχώς δεν βρήκα τον άνθρωπο που είχε το κλειδί της εκκλησίας για να δω την πλάκα που εντοιχίσθηκε στο εσωτερικό της προς τιμήν του. Ωστόσο, διαβάζοντας στη συνέχεια για τον ποιητή, ανακάλυψα ότι στις ‘Ωδές’ του είχε γράψει και την ακόλουθη:

Ας μη μού δώση η μοίρα μου
εις ξένην γην τον τάφον·
είναι γλυκύς ο θάνατος
μόνον όταν κοιμώμεθα
εις την πατρίδα.
[Ωδαί: Ο Φιλόπατρις]

Τελικά, αυτό που απευχόταν δεν το απέφυγε...

Δεν υπάρχουν σχόλια: