Κλείνουν τέσσερεις εβδομάδες απόψε το βράδυ από το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν μπορούμε, και δεν πρέπει, εύκολα να το διαγράψουμε από τη μνήμη μας. Ωστόσο, πρέπει να γίνεται αφορμή για να σκεφτόμαστε λίγο έξω από τα κοινά και τα όσα οι κάθε είδους αρμόδιοι και τα μέσα ενημέρωσης μας προβάλλουν κάθε τόσο, καθένας από τη δική του οπτική γωνία και με τη δική του σκοπιμότητα. Διαβάζοντας σήμερα κάποιες σελίδες από την ‘Έκδοσιν ακριβή της Ορθοδόξου πίστεως’ του μεγάλου δογματικού αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού συναντώ τις ακόλουθες δυο μικρές φράσεις [κεφ. 43]:
«Χρὴ δὲ εἰδέναι, ὡς πολλοί εἰσιν οἱ τρόποι τῆς τοῦ Θεοῦ προνοίας, καὶ μήτε λόγῳ ἑρμηνευθῆναι, μήτε νῷ περιληφθῆναι δυνάμενοι. Δεῖ γινώσκειν, ὡς πᾶσαι αἱ σκυθρωπαὶ ἐπιφοραὶ τοῖς μετ᾿ εὐχαριστίας δεχομένοις πρὸς σωτηρίαν ἐπάγονται καὶ πάντως ὠφελείας γίνονται πρόξενοι».
Σε νεοελληνική απόδοση: «Πρέπει ακόμη να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι της θείας πρόνοιας, τους οποίους ούτε ο λόγος μπορεί να ερμηνεύσει ούτε ο νους να τους χωρέσει. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι όλες οι λυπηρές δοκιμασίες οδηγούν στη σωτηρία εκείνους που τις δέχονται με ευχαρίστηση, και οπωσδήποτε τους προξενούν ωφέλεια».
Δεν είναι εύκολο να νοηματοδοτήσει κανείς το πένθος και τον πόνο για μια μεγάλη απώλεια. Ο χρόνος μπορεί να επουλώνει πληγές, ακόμη και να τις θεραπεύει. Για κάποιους ανθρώπους όμως (όπως ο ευλογημένος
π. Χριστόδουλος, πατέρας του νεαρού Κυπριανού στην Κύπρο) η αποδοχή του νοήματος που μας προσφέρει ο άγιος με το παραπάνω κείμενό του λειτουργεί ως σωτήριο φάρμακο έστω και αν οι πληγές είναι ακόμη νωπές και χαίνουσες. Είθε να έχουμε το κουράγιο και την πίστη να κάνουμε το βήμα αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου