Ανατροπές

Όταν υπηρετούσα τη θητεία μου και ζητούσα άδεια για να λείψω το πρωί της Κυριακής για εκκλησιασμό (τότε δεν είχαμε ούτε αυτοκίνητα ούτε κινητά τηλέφωνα), ο λοχαγός μου συνήθιζε να λέει: «Γιατρέ, όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος». Τον διαβεβαίωνα ότι δεν θα γινόταν τίποτε τραγικό όσο θα απουσίαζα, και εν πάση περιπτώσει ήξερε πού να με βρει αν χρειαζόταν: το κοντινό χωριό ήταν ένα τέταρτο της ώρας μακριά. Δόξα τω Θεώ, τίποτε τραγικό δεν συνέβη σε ώρα απουσίας μου.

     Θυμήθηκα ωστόσο την προσφιλή παροιμία του αυτές τις μέρες, που η Ελλάδα βρίσκεται ‘μεταξύ σφύρας και άκμονος’, ή μεταξύ ιού και Ερντογάν. Ποιον να διαλέξεις από τους δυο; Αθέατος ο ένας, εμφανίζεται εκεί που δεν τον περιμένεις και χτυπάει με καταδρομική τακτική, και εξαπλώνεται γεωμετρικά, και απειλεί όχι μόνο την υγεία αλλά και την κοινωνική και οικονομική ζωή στο σύνολό της. Τα αποτελέσματά του σε όλον τον κόσμο τρομάζουν με την έκταση της διασποράς, και οι γνωστοί λογικοί κανόνες αντιμετώπισης των επιδημιών δοκιμάζονται, και θα δοκιμασθούν ακόμη περισσότερο, ως προς την επάρκεια και την αποτελεσματικότητά τους. Από την άλλη, ο παμπόνηρος ανατολίτης που λέγαμε τις προάλλες χρησιμοποιεί την τακτική του υβριδικού πολέμου (όχι στρατό και όπλα, αλλά αμάχους, προπαγάνδα, πλαστές ειδήσεις και κάθε είδους ανορθόδοξη τακτική) εναντίον της χώρας μας, πιστεύοντας ότι η χρονική συγκυρία είναι ιδανική για να επεκτείνει το σουλτανάτο του. Αλήθεια, τι καλά που ήμασταν όταν η κρίση ήταν μόνο οικονομική...

      Μέσα σε μερικές μέρες ο κόσμος γύρω μας άλλαξε ριζικά. Κανένας δεν γνωρίζει πλέον αν αύριο θα ξυπνήσει άρρωστος ή θα βρεθεί μέσα σε μια εμπόλεμη κατάσταση. Ένα τέτοιο σκηνικό θα έπρεπε να μας κάνει όλους να αναθεωρούμε τα δεδομένα της ζωής μας, να βάζουμε προτεραιότητες, να σκεφτόμαστε πόσο ευτελή είναι τόσα πράγματα στα οποία αναλισκόμαστε καθημερινά. Και να θυμόμαστε τον ψαλμικό στίχο που μας λέει ότι «ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων». Προς το παρόν δεν το βλέπω να γίνεται.  
     Και μια ανάλογη συμβουλή από τον Σολομώντα, που διαβάσθηκε σήμερα στον Εσπερινό:  «ἴσθι πεποιθὼς ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ ἐπὶ Θεῷ, ἐπὶ δὲ σῇ σοφίᾳ μὴ ἐπαίρου» [Παροιμ. 3:5]. Να έχουμε τη σοφία μας και να τη χρησιμοποιούμε, αλλά ας μην επαιρόμαστε γι' αυτήν, διότι μπορεί να χαθεί από στιγμή σε στιγμή.

 [Σκίτσο του Ηλ. Μακρή, Καθημερινή 5/3/20]