Ιδιόμελον

Τελευταίος κατανυκτικός Εσπερινός για το τρέχον έτος ο προχθεσινός--και του χρόνου πάλι, Θεού θέλοντος. Μια και η ημέρα είναι αφιερωμένη στον πλούσιο και τον πτωχό Λάζαρο της παραβολής, το ιδιόμελο απόστιχο αναφέρεται στα δυο αυτά πρόσωπα με ιδιαίτερα ποιητικό τρόπο:

     "Θαυμαστὴ τοῦ Σωτῆρος, ἡ δι' ἡμᾶς φιλάνθρωπος γνώμη· τῶν μελλόντων γὰρ τὴν γνῶσιν, ὡς παρόντων κεκτημένος, τοῦ Λαζάρου καὶ τοῦ Πλουσίου, τὸν βίον ἐστηλίτευσε· τῶν ἑκατέρων οὖν τὸ τέλος ἑνοπτριζόμενοι, τοῦ μὲν φύγωμεν, τὸ ἀπηνὲς καὶ μισάνθρωπον, τοῦ δὲ ζηλώσωμεν, τὸ καρτερὲς καὶ μακρόθυμον, πρὸς τὸ σὺν αὐτῷ τοῦ Ἀβραὰμ κόλποις, ἐνθαλπόμενοι βοᾶν· Δικαιοκρῖτα Κύριε, δόξα σοι."

     Αν και τα αργά ιδιόμελα δεν αρέσουν σε όλους τους ακροατές τους (εδώ που τα λέμε, δεν αποδίδονται πάντα και σωστά), ας το ακούσουμε εδώ σε μια έξοχη εκτέλεση από την χορωδία του Θρ. Στανίτσα, μια και εκτός από θαυμάσιο ποίημα είναι και ωραιότατο στο μέλος.