Στις δημοσιογραφικές αντιδράσεις στην εξαγγελία του Σταύρου Θεοδωράκη για ίδρυση πολιτικού σχηματισμού με το όνομα ‘Το Ποτάμι’, όπως τις είδα σήμερα σε διάφορες εφημερίδες, μπορεί κανείς να διακρίνει και να υποθέσει διάφορα συμπεράσματα, εν πολλοίς αρνητικά. Συναδελφική ζήλεια (= γιατί αυτός και όχι εγώ;); Ανησυχία μήπως το καινούργιο κλέψει την παράσταση ή έστω κάποιες ψήφους από τα παλαιά και καθιερωμένα; Δυστυχώς μόνο ως καλοκάγαθο χιούμορ δεν τις εισπράττω. Δεν έχω προσωπική γνώμη (ή αντίδραση) για τον Θεοδωράκη, ούτε μπορώ να προδικάσω ή να μαντέψω αν θα δώσει υγιή στροφή στο ποτάμι του. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι το κομματικό κατεστημένο προσπαθεί, με την ευγενή συνεπικουρία της γνωστής Τέταρτης Εξουσίας, να περισώσει τα ερείπια της μακρόχρονης φθοράς του: στην προσπάθεια αυτή, κάθε διαφορετικό είναι εν δυνάμει εχθρός. Και μόνο γι’ αυτόν το λόγο, μικρά κόμματα και αποφυγή των άκρων. Και ό,τι ήθελε προκύψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου