Εορταστικό τριήμερο τέλος, και βέβαια το νόημα της εθνικής επετείου ερμηνεύθηκε πολλαπλώς από διάφορες οπτικές γωνίες, όπως οι τυφλοί της Ινδικής ιστορίας που περιγράφουν ποικιλοτρόπως τον ελέφαντα, ανάλογα με το αν ψηλαφούν ουρά, πόδι, αυτί ή προβοσκίδα. Μας έμειναν βέβαια κάποιες εκκρεμότητες, όπως:
- Ποιος τελικά είπε ΟΧΙ, πότε και σε ποιον; (ακόμη το μελετά η επιστήμη...)
- Είναι δυνατόν να γίνονται υποκλοπές τηλεφώνων μεταξύ ‘φίλων’ ηγετών; Συμβαίνουν τέτοια πράγματα; (θυμάστε άραγε τη συνέντευξη των τριών υπουργών στην Αθήνα το 2006;)
- Ποιος προσκάλεσε ποιον να ανέβει στην εξέδρα των επισήμων, και τι αντιδράσεις προκάλεσε η πρόσκληση; (κάποτε μου πρότεινε ένας πολιτικός να περάσω για καφέ από το γραφείο του--ευτυχώς δεν πήγα, διότι σήμερα δεν ξέρω πώς μπορεί να είχα χαρακτηρισθεί)
- Γιατί μαθήτρια εθεάθη να παρελαύνει με ξυπόλητα πόδια; Από διαμαρτυρία, από ανέχεια, ακολουθώντας την τελευταία λέξη της μόδας ή από υγιεινή συνήθεια;
- Πέθανε κάποιος Lou Reed. Ποιος ήταν και γιατί έγινε τίτλος σε όλα τα Μέσα; Έχασα τίποτε που δεν τον είχα ματακούσει;
- Τέλος, εκπρόσωπος της μείζονος αντιπολίτευσης δήλωσε ότι όταν το κόμμα του γίνει κυβέρνηση θα καταργήσει τις παρελάσεις. Εδώ που τα λέμε, ποιος θα ήθελε να βλέπει να παρελαύνουν άντρες με κοτσιδάκια και αλογοουρές;
ΣΗΜ. Πιο σοβαρά, διαβάστε το πολύ ωραίο κείμενο της Βασ. Νευροκοπλή για το νόημα των εορτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου