Στον απόηχο της χθεσινής τραγικής ημέρας, σκέφτομαι ότι ίσως η πιο ‘ηχηρή’ διαμαρτυρία (οξύμωρο!) θα ήταν αυτή που έκαναν οι Αθηναίοι όταν μπήκαν οι Γερμανοί το 1941: όλοι κλεισμένοι στα σπίτια, με κλειστές πόρτες και παράθυρα, μια τέλεια σιγή. Κάτι τέτοιο μπορεί να ‘κραύγαζε’ πιο δυνατά, και χωρίς θύματα. Μια αντίσταση τύπου Γκάντι, που στάθηκε ικανή να κατεδαφίσει μια αυτοκρατορία.
Σ’ ένα διαφορετικό επίπεδο, μου άρεσε πολύ το βιβλίο του π. Νεκτάριου Αντωνόπουλου ‘Υπεύθυνοι για όλα’ που διάβασα προ καιρού. Όχι μόνο σε πνευματικά, αλλά και σε κοσμικά θέματα, κανένας μας δεν είναι αμέτοχος και άμοιρος ευθυνών στον κόσμο. Κι αν προσπαθούμε να τις επιμερίσουμε με ποσοστά, ρίχνοντας περισσότερη ενοχή σε άλλους, ας σκεφθούμε: Αν κατείχα μεγαλύτερη θέση ή εξουσία, μήπως κι εγώ θα ‘φρόντιζα’ να καρπωθώ περισσότερα (αυξάνοντας έτσι το μερίδιο της ευθύνης μου); Καθώς παρόμοιες αυτοκριτικές φωνές πληθαίνουν γύρω μας, ας ελπίσουμε ότι μπορούν να οδηγήσουν σε μια αυτογνωσία δημιουργική, που θα κυοφορήσει μια πιο υπεύθυνη στάση ζωής από όλους μας, με λιγότερα εισαγόμενα σκουπίδια (τηλεοπτικά, εμπορικά, οικονομικά, που αλλοτριώνουν τη ζωή μας σε ... 'lifestyle') και περισσότερη γνησιότητα και ειλικρίνεια και ‘αφελότητα καρδίας’. Γένοιτο!
Σ’ ένα διαφορετικό επίπεδο, μου άρεσε πολύ το βιβλίο του π. Νεκτάριου Αντωνόπουλου ‘Υπεύθυνοι για όλα’ που διάβασα προ καιρού. Όχι μόνο σε πνευματικά, αλλά και σε κοσμικά θέματα, κανένας μας δεν είναι αμέτοχος και άμοιρος ευθυνών στον κόσμο. Κι αν προσπαθούμε να τις επιμερίσουμε με ποσοστά, ρίχνοντας περισσότερη ενοχή σε άλλους, ας σκεφθούμε: Αν κατείχα μεγαλύτερη θέση ή εξουσία, μήπως κι εγώ θα ‘φρόντιζα’ να καρπωθώ περισσότερα (αυξάνοντας έτσι το μερίδιο της ευθύνης μου); Καθώς παρόμοιες αυτοκριτικές φωνές πληθαίνουν γύρω μας, ας ελπίσουμε ότι μπορούν να οδηγήσουν σε μια αυτογνωσία δημιουργική, που θα κυοφορήσει μια πιο υπεύθυνη στάση ζωής από όλους μας, με λιγότερα εισαγόμενα σκουπίδια (τηλεοπτικά, εμπορικά, οικονομικά, που αλλοτριώνουν τη ζωή μας σε ... 'lifestyle') και περισσότερη γνησιότητα και ειλικρίνεια και ‘αφελότητα καρδίας’. Γένοιτο!
1 σχόλιο:
Έχουμε κατά φαινόμενα κοινές απόψεις για το πως πρέπει να διαμαρτύρεται κανείς...
Υπάρχουν πολλοί τρόποι πολιτισμένοι και πολύ πιό αποτελεσματικοί από οποιαδήποτε φασαρία, καταστροφή ή όλα εκείνα που κάνουν τον διαμαρτυρόμενο άνθρωπο να χάνει το δίκιο του...
Το κακό είναι ότι απέχουμε πολύ από τον ανώτερο πολιτισμό που υποτίθεται πως θα έπρεπε να έχουμε.
Αν πάντως, αρνούμασταν π.χ. να βάλουμε βενζίνη στ' αυτοκίνητά μας για 1 εβδομάδα ή να πιούμε καφέ για το ίδιο χρονικό διάστημα πως θα φαινόταν στους πάτρονές μας; Πιστεύω πως κάτι τέτοιο και θα τους τρόμαζε περισσότερο και δεν θα ήξεραν πως να το αντιμετωπίσουν. Αλλά, τί να κάνουμε; Δύσκολο πράγμα ο πολιτισμός!
Δημοσίευση σχολίου