Θα δανειστώ μια φράση ενός αρχαίου Εβραίου, του Αποστόλου Παύλου: «Τὰ αὐτὰ γράφειν ἐμοὶ οὐκ ὀκνηρόν», για ένα θέμα που έχω ξαναθίξει. Στη Guardian διαβάζω ότι δυο αδέλφια εννιά και δέκα χρόνων σκοτώθηκαν ενώ πήγαιναν να πάρουν νερό από σημείο διανομής στη Γάζα από αεροπορικό πλήγμα των Ισραηλινών, που σκότωσε συνολικά έξι παιδιά και τέσσερεις ενήλικες και τραυμάτισε άλλα 19 άτομα, κυρίως παιδιά. Ο ισραηλινός στρατός απέδωσε το πλήγμα σε ‘δυσλειτουργία’ (malfunction) που έκανε μια βόμβα να πέσει σε λάθος σημείο, ενώ στόχευε έναν μαχητή. Τέτοιες δυσλειτουργίες σε απλή γλώσσα τις λένε εγκλήματα.
Μετά από 22 μήνες πολεμικών επιχειρήσεων, έχω πολύ καιρό να ακούσω για πλήγματα της Χαμάς κατά του Ισραήλ. Εναντίον τίνος ‘αμύνεται’ πλέον ο Νετανιάχου, και με τι ανθρώπινο κόστος; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ‘αριστερούλης’ (όπως αρέσκονται να χαρακτηρίζουν διάφοροι σχολιαστές του διαδικτύου) για να πονάει για τα θύματα αυτού του ετεροβαρούς πολέμου, που έχει εκφυλισθεί σε σφαγή αμάχων. Όπως όμως έλεγε ο Τσώρτσιλ, οι δικτάτορες (ακόμη και οι εκλεγμένοι, προσθέτω εγώ) κυκλοφορούν καβάλα σε τίγρεις, από τις οποίες δεν τολμούν να αφιππεύσουν. Αλίμονό τους αν κάποια στιγμή πατήσουν στο έδαφος: οι ‘τίγρεις’ που ως τότε τους ασφάλιζαν θα τους κατασπαράξουν χωρίς πολλή σκέψη, και χωρίς ιδιαίτερες τύψεις. Το θέμα είναι πόσους θα έχουν πάρει στο λαιμό τους μέχρι τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου