Ακούω σήμερα στις ειδήσεις ότι 10 εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν μείνει χωρίς ρεύμα λόγω της καταστροφής υποδομών από τους Ρωσικούς βομβαρδισμούς, κι αυτό εν μέσω χειμώνος (και δεν είναι βέβαια η μόνη τους έλλειψη). Ας αφήσουμε προς στιγμήν στην άκρη τα ανθρώπινα θύματα (νεκρούς, τραυματίες, άστεγους, πρόσφυγες κτλ.) και τις άλλες καταστροφές, και ας αναλογισθούμε πώς νιώσαμε εμείς όταν κάποιες φορές, για μερικές ώρες ή έστω και ημέρες, χάσαμε την δεδομένη ευκολία του διακόπτη. Η ηλεκτρική ενέργεια αποτελεί για τον ανεπτυγμένο κόσμο την βασική κινητήρια δύναμη, κάτι ανάλογο με την κυκλοφορία του αίματος. Πρακτικά τα πάντα σταματούν, είτε αμέσως ή μόλις αδειάσουν οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες των διαφόρων συσκευών καθημερινής χρήσης. Ας πολλαπλασιάσουμε λοιπόν τη δική μας ατομική δυσφορία επί πολλά εκατομμύρια και επί πολλές ημέρες, για να πάρουμε μια αμυδρή ιδέα για το τι ακριβώς σημαίνει αυτή η καταστροφή των υποδομών.
Και ας αναρωτηθούμε, για άλλη μια φορά: γιατί ως άνθρωποι δεν θυμόμαστε τον Χρυσό Κανόνα του Ευαγγελίου; Αν κάτι δεν αρέσει σ’ εμάς, ας μην το προκαλούμε εμείς στους άλλους. Όπως θέλουμε να μας φέρονται οι άλλοι, ας φερόμαστε κι εμείς προς εκείνους. Τι απλούστερο και τι σοφότερο συγχρόνως; Πόσες ανθρωπογενείς συμφορές και τραγωδίες θα ακυρώνονταν εν τη γενέσει τους αν συμφωνούσαμε σ’ αυτές τις λίγες λέξεις; Που δυστυχώς δεν ακούμε να τις υπενθυμίζουν ούτε και οι θρησκευτικοί ηγέτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου