Κάθε χώρα έχει τις παραξενιές της, και η Αγγλία ίσως λίγο περισσότερες από τον μέσο όρο. Μια απ’ αυτές, ιστορικής σημασίας ήταν ο λεγόμενος ‘Φόρος των Παραθύρων’ (Window Tax) που εισήχθη το 1695 και καταργήθηκε οριστικά το 1851, αφού μέχρι τότε αυξήθηκε έξι φορές. Υπήρχε και ‘αφορολόγητο όριο’ (τα έξι παράθυρα, χωρίς άλλες αποδείξεις), ενώ μέχρι σήμερα υπάρχουν παλιά σπίτια με χτισμένα παράθυρα για την αποφυγή του φόρου, που μείωνε δραστικά τον φωτισμό και τον αερισμό των σπιτιών και επιβάρυνε την υγεία των ενοίκων. Είναι άραγε πιο παράδοξος ο φόρος αυτός από τον πανταχού παρόντα ΦΠΑ που επιπίπτει επί δικαίων και αδίκων και προσαυξάνει ακόμη και άλλες υπέρ του Δημοσίου παροχές (π.χ. τα τέλη κινητής τηλεφωνίας); Αμ εκείνα τα καύσιμα; Δεν φτάνει ο ‘ειδικός φόρος κατανάλωσης’, τους χρειάζεται και η ΦάΠΑ;
Πάντως, για να μη φύγουμε τελείως από τα παράθυρα, υπάρχει ένας φόρος που ευχαρίστως θα επικροτούσα, εκείνος των τηλεοπτικών παραθύρων. Το κέρδος θα ήταν αμφίπλευρο: ή θα αύξανε τα δημόσια έσοδα ή θα μείωνε την τηλεμεταδιδόμενη σαχλαμάρα.
1 σχόλιο:
Αντώνη , εάν κρίνω από τον βαθμό «ανταπόκρισης» των Ελλήνων στο «κάλεσμα» της δίδος Τζούλιας ( την έντυσαν με 4 εκατομμύρια ευρώα !), θα τολμήσω να πω μετά βεβαιότητος ότι ένα χαράτσι υπέρ των τηλεπαραθύρων , όσο βαρύ και να είναι , δεν πρόκειται να πτοήσει κανέναν .Γι’ αυτό μη προσδοκάς , μέσω φοροτεχνασμάτων , να γλυτώσουμε από την τηλετύφλωση. Πρόκειται για μεγάλη «πληγή του Φαραώ» , και μονάχα με ένα θαύμα θα μπορούσε να μετατραπεί σε δημιουργική και ωφέλιμη τηλοψία .
Πού να βρεθεί όμως ΕΝΑΣ "Μωϋσής";
ΦΩΤΗΣ
Δημοσίευση σχολίου