Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Μετάλλαξη

Ας αφήσουμε κατά μέρος την πολιτική, τα φλέγοντα εθνικά θέματα, τον φημολογούμενο ανασχηματισμό (καιρό έχουμε να δούμε κάτι τέτοιο), και ας ασχοληθούμε με κάτι πιο χειροπιαστό. Στην κυριολεξία.
     Όπως λοιπόν μας πληροφορεί η Guardian, ειδικοί εργοθεραπευτές παίδων στη Βρετανία επισημαίνουν ότι τα μικρά παιδιά, λόγω της πρώιμης και σχεδόν αποκλειστικής χρήσης κινητών και υπολογιστών με οθόνες αφής, πηγαίνουν στο σχολείο μη έχοντας αναπτύξει την ικανότητα να κρατούν και να χειρίζονται το μολύβι. Αυτό οφείλεται στο ότι οι πολλοί μικροί μύες των χεριών που συλλογικά εκτελούν τις κινήσεις της γραφής δεν έχουν αναπτυχθεί με την καθημερινή χρήση. Με άλλα λόγια, φαίνεται ότι τα παιδιά δεν μουντζουρώνουν πλέον ατέλειωτα φύλλα χαρτιού (και όποια άλλη επιφάνεια, οριζόντια, κάθετη ή επικλινή, προσφέρεται για τον σκοπό αυτό) και δεν κάνουν άλλες, πιο απαιτητικές για μυϊκή προσπάθεια, παιδικές ασχολίες, διότι είναι πολύ απασχολημένα με το να χαϊδεύουν τα ηλεκτρονικά τους πινακίδια. Όπως λέει μια εργοθεραπεύτρια, οπωσδήποτε η τεχνολογία έχει αλλάξει τον κόσμο όπου μεγαλώνουν τα παιδιά μας. Εκτός από το πρόβλημα της γραφής, υπάρχει αυξανόμενη καθιστική ζωή και εικονική κοινωνική αλληλεπίδραση, καθώς τα παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο στο σπίτι και οnline και συμμετέχουν λιγότερο σε εξωσπιτικές σωματικές δραστηριότητες.
     Επειδή η πρόοδος της τεχνολογίας (και η ταχύτητα με την οποία επιτελείται) εξάπτει αλλά και ξεπερνάει την λεγόμενη επιστημονική φαντασία, ας μη μας φανεί παράξενο αν το ανθρώπινο είδος κάποια μελλοντική στιγμή μεταλλαχθεί σε ένα τεχνοβιολογικό υβρίδιο. Δεν εννοώ ότι θα βγάλει κεραίες στο μέτωπο ή θύρες USB στα δάχτυλα. Απλώς θα είναι τόσο εξαρτημένο από τον τεχνολογικό του περίγυρο, ώστε όταν αρρωσταίνει δεν θα φωνάζουμε γιατρό αλλά... ηλεκτρονικό.

4 σχόλια:

Απόστολο είπε...

Και όταν θα πάμε στον Άρη και στον Πλούτωνα που έχουν λιγότερη ή σχεδόν ανύπαρκτη βαρύτητα, επειδή δεν θα περπατάμε, θα μικρύνουν τα πόδια μας και θα γίνουμε γοργόνες και μάγκες με πτερύγια. Όχι, δεν κοροϊδεύω. Στις επόμενες γενιές λόγω ατροφικής εξέλιξης, έτσι γίνεται και πολύ σύντομα μάλιστα. Θα γίνουμε σαν ροζ μπαλίτσες με αγκαθάκια και θα αιωρούμαστε στον αιθέρα. Θα αναπηδάμε σαν φουσκίτσες και θα κάνουμε Μπου. Μηπως ακούει ο κ. Γαβρόγλου; Μετά από την τσάντα στο σχολείο, ας βγάλει και καμιά δράση για την άσκηση των χεριών. Η εκπαίδευση πρέπει να τα λύνει τα προβλήματα στα παιδιά. Αφού δεν θα έχουν βιβλία να διαβάζουν τα Σαββατοκύριακα, ξέρω 'γω; να του χτυπούνε παλαμάκια μήπως; https://pixabay.com/el/%CF%88%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%88%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1-1332200/

Ανώνυμος είπε...

Μ αρέσει τόσο πολύ το μολύβι καί το χαρτί !Ειναι φτειαγμένο στά μέτρα τού ανθρώπου.Αλλά δέν πειράζει,ούτως ή άλλως τό παρόν εμπεριέχει κατά καποιο τρόπο τό μέλλον.Καί η ανθρώπινη ουσία μεταβάλεται διαρκώς μετά την έξοδο από τόν παράδεισο.

Απόστολος-Γεώργιος Ι. Σοφός είπε...

Δεν είναι ανάγκη να αρνούμαστε την πρόοδο. Είναι ανάγκη και μεγάλη μάλιστα, να την ενσωματώνουμε σωστά. Η γραφή είναι απαραίτητη διαδικασία για την ωρίμανση του ανθρώπινου εγκεφάλου και δεν είναι το ίδιο πράγμα με την πληκρολόγηση ή με την χρήση του "ποντικιού" στον υπολογιστή. Η πληροφορία που δίνεται αβασάνιστα, ταχύτατα και με υπερβολική εικόνα κάνει κακό στην φαντασία του ανθρώπου, απαραίτητο στοιχείο της προόδου. Αν διαβάσει κανείς ένα βιβλίο χωρίς εικόνες, σχηματίζει πάρα πολλές με την φαντασία του και αυτό είναι απαραίτητο για την πρόοδο του πολιτισμού. Οι υπεύθυνοι θα πρέπει λοιπόν να κατασκευάζουν προγράμματα σπουδών με τέτοιο τρόπο ώστε οι βασικές ανθρώπινες δεξιότητες να μη χαθούν σε μεγάλο βαθμό, αλλά και να δίνουν σημασία στην πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων. Οι ναυαγοί της Αυστραλίας που σώθηκαν πρόσφατα θα επιζούσαν αν δεν έγραφαν την λέξη "βοήθεια" στην άμμο; "Ουκ επ' άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος"! Γι' αυτό προσοχή ώστε ο "homo technologicus" να μην καταντήσει "homo amentis" (άνους, ανόητος)...

Α. Παπαγιάννης είπε...

Όχι βέβαια, δεν αρνούμαστε την πρόοδο (άλλωστε χάρη σ' αυτήν βρισκόμαστε εδώ αυτή τη στιγμή...). Ωστόσο, κάθε τι καινούργιο δεν μπορεί πλήρως να αντικαταστήσει κάθε τι παραδοσιακό, και τα νέα μέσα δεν θα πρέπει να καταργούν αλλά να συμπληρώνουν τις βασικές δεξιότητες του ανθρώπου.