Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Πείνα

Μου ζήτησες λεφτά να πάρεις ένα σάντουιτς. Κι εγώ έκανα ένα πλάγιο βήμα, σε προσπέρασα σιωπηλός, και σε άφησα να περάσεις το βράδυ σου--πρώτο μήπως ή τελευταίο;--πεινασμένος. Το ξανασκέφτηκα λίγα μέτρα πιο κάτω. Γύρισα με ντροπή το κεφάλι, αλλά δεν σε είδα. Μου στοίχισε, το ομολογώ. Το ξέχασα με τον νυκτερινό ύπνο. Το ξαναθυμήθηκα όμως το πρωί που ξύπνησα με την αίσθηση του κενού στο στομάχι, κι έτρεξα στο γεμάτο ψυγείο. Ελπίζω να το θυμηθώ και την επόμενη φορά που θα μου ζητήσεις ψωμί. Είναι κακός σύμβουλος η πείνα. Ίσως να οπλίζει και χέρια, σίγουρα πετρώνει τις καρδιές.

3 σχόλια:

GALINOS είπε...

Στιγμιότυπο που απο δώ και πέρα θα μας συμβαίνει όλο και πιό συχνά..Το ερώτημα ρητορικο : Τί μπορώ να κάνω εγώ..ο άλλος..ο τρίτος, ο διπλανός..

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΞΑΝΘΙΔΗΣ είπε...

Πείνα. Μπρρρ... Η πιό φρικιαστική λέξη. Ας μην κάνουμε λόγο για την έννοιά της. Ούτε να ρωτήσουμε τους κάδους των σκουπιδιών.
Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη... Οι στρατιές των πεινασμένων είναι έτοιμες να εκδράμουν. Η ζωή μας τραβάει την κατηφόρα. Ουγκώ και Ντήκενς στα πάνω τους.Κι εμείς; Περιμέναμε ποτέ να ξανακούσουμε "για μιά μπουκιά κι ένα ποτήρι"; Περιμέναμε ποτέ να... πΕΙνικοποιήσουμε τόσο τη ζωή μας; Και η ντροπή πού πήγε;

Α. Παπαγιάννης είπε...

Θα εκτιμήσουμε (και θα πληρώσουμε) τα πολλά μισογεμάτα πιάτα που πετούσαμε στα σκουπίδια των εστιατορίων έτσι, για επίδειξη, για να γαργαλίσουμε τον ουρανίσκο μας και μόνο. Και τα υπόλοιπα που δεν ήταν αρκετά καλά για την επόμενη μέρα που γύρευε το δικό της πιάτο. Όλα έχουν το τίμημά τους. Θα μάθουμε το μάθημα εγκαίρως;