Όπως διαβάζουμε σήμερα, έχασε τη μάχη με τον θάνατο ο 22χρονος νεαρός που πριν κάποιες μέρες είχε δοκιμάσει να καταπιεί αμάσητο ένα ολόκληρο μπιφτέκι (μπέργκερ σε απλά ελληνικά). Δεν γνωρίζω το ακριβές μέγεθος του συγκεκριμένου ‘ενόχου’ εδωδίμου, αλλά έχω υπόψη μου δυο πρώην ασθενείς μου που πέθαναν από ασφυξία με μια κοινή μπουκιά, ενώ ακόμη και η παροιμιώδης ‘μια κουταλιά νερό’ μπορεί να πνίξει έναν ηλικιωμένο. Υπό το πρίσμα αυτό, το εγχείρημα του νεαρού – ο Θεός να του το συγχωρήσει – ήταν ανοησία πρώτου μεγέθους.
Σε μια εποχή που καυχάται για την τεχνολογική της πρόοδο και έχει σε πολύ υψηλή εκτίμηση τις ψηφιακές δεξιότητες, η κοινή λογική δυστυχώς έχει εξοβελισθεί από τον μετωπιαίο λοβό των ανθρώπων, και δη των νέων. Ούτε διδάσκεται στα σχολεία, ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο καλλιεργείται και ενθαρρύνεται. Με το πρόσχημα της ευκολίας παραδίδουμε όλο και περισσότερες εγκεφαλικές λειτουργίες στην τεχνητή νοημοσύνη, την θεότητα αυτή από την οποία περιμένουμε τα πάντα, έστω κι αν εκφράζουμε και φόβο και δέος απέναντί της (άλλωστε, ίδια δεν είναι και η συμπεριφορά μας απέναντι στον Θεό;).
Κάπως έτσι θα πρέπει να ερμηνεύσει κανείς και αυτά που διαβάζουμε στα πλαίσια του νέου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, ότι δηλ. θα αναθέσουμε σε εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης να μας απαγορεύουν να ξεκινήσουμε το αυτοκίνητο αν ‘μυρίσουν’ στην ανάσα μας αλκοόλ ή την μοτοσυκλέτα αν δεν φοράμε κράνος. Με άλλα λόγια, θέλουμε να αντικαταστήσουμε την συνειδητή ατομική υπευθυνότητα με την τεχνητή νοημοσύνη. Δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε, περιμένουμε να μας πει κάποιο ‘έξυπνο’ μηχανάκι αν πρέπει ή δεν πρέπει να οδηγήσουμε. Κι ύστερα θα κλαιγόμαστε για παραβίαση προσωπικών ελευθεριών και επιτήρηση τύπου ‘Μεγάλου Αδελφού’, ενώ πηγαίνουμε γυρεύοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου