Τρόφιμα στα σκουπίδια

Είναι από εκείνες τις ειδήσεις που προκαλούν έκπληξη, αγανάκτηση, θυμό και απόγνωση συγχρόνως για το πόσο συνετοί και συνεπείς είμαστε στην διαχείριση των αγαθών που έχουμε στη διάθεσή μας. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat λοιπόν, η χώρα μας είναι τρίτη στην Ευρώπη στη σπατάλη τροφίμων (δηλ. στο πέταγμα στα σκουπίδια). Συνολικά πετάμε το χρόνο 2.091.442 τόνους τροφίμων, από τους οποίους οι 926.509 αχρηστεύονται στα νοικοκυριά (η υπόλοιπη ποσότητα πάει χαμένη είτε στην πρωτογενή παραγωγή, είτε στην επεξεργασία και το εμπόριο είτε στην εστίαση). Αυτό μεταφράζεται σε 201 κιλά πεταμένα τρόφιμα το χρόνο για κάθε κάτοικο της χώρας. Πόσοι πεινασμένοι θα μπορούσαν να τραφούν με τις ποσότητες αυτές; Και ακόμη, πώς συμβιβάζονται τα στοιχεία αυτά με τις γενικευμένες καθημερινές διαμαρτυρίες για τις τιμές των τροφίμων; 

     Έχουμε ξαναγράψει ότι ο Ιησούς Χριστός και στις δυο περιπτώσεις που χόρτασε πλήθη ανθρώπων με μερικά ψωμιά και ψάρια έβαλε τους μαθητές του να μαζέψουν τα άφθονα περισσεύματα «ἵνα μή τι ἀπόληται» [Ιω. 6:12]. Δεν τα χρειαζόταν ο ίδιος, που άλλωστε μπορούσε πάλι θαυματουργικά να καλύψει κάθε είδους υλική ανάγκη. Έδινε ένα δίδαγμα σε όλον τον κόσμο ότι η σπατάλη της τροφής είναι εγκληματική ενέργεια: εκτός από την περιφρόνηση των δωρεών του Θεού, ισοδυναμεί με καταδίκη σε λιμοκτονία χιλιάδων άλλων ανθρώπων. Η παραίνεση που ακούγαμε μικροί να τρώμε και την τελευταία μπουκιά από το πιάτο μας δεν είχε να κάνει μόνο με την σωματική μας ανάπτυξη, αλλά και με τη δημιουργία μιας καλής συνήθειας. Μήπως πρέπει να την ξαναθυμηθούμε;