Προϊστορικά

 Όπως έχω γράψει κατά καιρούς στο παρελθόν, η σύγχρονη επιστήμη (όλων των κλάδων) κάθε τόσο μας ξαφνιάζει με τις ανακαλύψεις της. Το ξάφνιασμα μπορεί να είναι γνήσιος θαυμασμός, αλλά μπορεί να είναι και αμήχανη απορία για την παραδοξότητα της ανακάλυψης. Πρόσφατο δείγμα της τελευταίας κατηγορίας είναι η είδηση που διάβασα προ καιρού, ότι βρέθηκε το αρχαιότερο θύμα επίθεσης καρχαρία πριν 3000 χρόνια. Πρόκειται για έναν σκελετό που φέρει τουλάχιστον 790 τραύματα από κάποιον παλιό ‘σαγόνα’. Τώρα πώς κατάλαβαν ότι ο δράστης ήταν καρχαρίας και όχι λιοντάρι ή τίγρις ή οτιδήποτε άλλο, αυτό το αφήνουμε στους ειδικούς, που όπως φαίνεται δεν έχουν κάτι πιο πρακτικά χρήσιμο να κάνουν.
     Ζητώ συγγνώμη που δεν συμμερίζομαι τον επιστημονικό ενθουσιασμό των ερευνητών, αλλά η ιστορία μου θυμίζει κάπως το κλασικό ανέκδοτο για έναν Αμερικανό, έναν Γιαπωνέζο και έναν Έλληνα που συγκρίνουν τα τηλεπικοινωνιακά τους επιτεύγματα. Λέει ο Αμερικανός: «Όταν χτιζόταν το Empire State Building βρέθηκαν στα θεμέλια καλώδια τηλεγράφου. Η Αμερική είχε τηλεγραφικό δίκτυο στα τέλη του 19ου αιώνα». Ο Ιάπωνας: «Όταν έσκαβαν για το μετρό του Τόκυο βρήκαν οπτικές ίνες. Η Ιαπωνία είχε ψηφιακές επικοινωνίες από το 1960». Και ο Έλληνας: «Καλά όλα αυτά, αλλά όταν οι πρόγονοί μας έχτιζαν τον Παρθενώνα δεν βρήκαν τίποτε. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ασύρματες επικοινωνίες πριν 2500 χρόνια». Μπορούμε κι εμείς να εικάσουμε ότι βρήκαμε το αρχαιότερο θύμα επίθεσης Τυραννόσαυρου, αλλά δεν έχουμε να δείξουμε κάτι διότι δεν απέμεινε ούτε κοκαλάκι.