Είναι παλιό και γνωστό το ανέκδοτο για έναν οδηγό λεωφορείου που οδηγούσε γρήγορα και παράτολμα και δεν είχε καμία σχέση με Θεό και εκκλησίες. Πεθαίνοντας όμως πηγαίνει στον Παράδεισο, κι εκείνοι που τον ήξεραν παραξενεύονται και λένε στον Άγιο Πέτρο: «Πώς βρέθηκε αυτός εδώ;» Και ο Άγιος απαντά: «Ξέρετε πόσοι προσεύχονταν χάρη σ’ αυτόν; Όταν έπαιρνε απότομα τις στροφές ή έκανε κανένα ριψοκίνδυνο προσπέρασμα, όλοι οι επιβάτες σταυροκοπιόνταν».
Έφθασα συνειρμικά στο ανέκδοτο αναλογιζόμενος ότι η συνεχιζόμενη πανδημία και ο φόβος της αόρατης απειλής και του ενδεχομένου αδόκητου θανάτου οδήγησε Κύριος οίδε πόσους ανθρώπους σε καλή ανησυχία, σε αναθεώρηση της ζωής τους, σε προσευχή. Το ακούμε συχνά από τους ασθενείς αυτό, από ανθρώπους που δεν το περιμένουμε. Πολλοί συνειδητοποιούν πόσο τους έλειψε ο εκκλησιασμός που μέχρι τώρα έκαναν κυρίως σαν τυπικό καθήκον ή από συνήθεια. Ο Θεός βέβαια γνωρίζει «τα κρύφια της καρδίας» και το πόσο ειλικρινείς και ουσιαστικές είναι οι διαθέσεις του καθενός, αλλά είναι γεγονός ότι π.χ. περισσότεροι άνθρωποι σήμερα χρησιμοποιούν την τηλεόραση και το διαδίκτυο για να παρακολουθούν εκκλησιαστικές ακολουθίες και πνευματικές ομιλίες, αφιερώνουν χρόνο σε προσευχή και μελέτη, συμμαζεύονται στα σπίτια τους περικόπτοντας δραστηριότητες άσκοπες ή και εφάμαρτες. Κι έτσι οι πικρές ρίζες αποδίδουν ως ‘παράπλευρες ωφέλειες’ γλυκείς καρπούς, για να αποδειχθεί για άλλη μια φορά ότι ο Θεός είναι «ὁ πάντα πρός τὸ τοῦ πλάσματος συμφέρον οἰκονομῶν». Έτσι δεν μας βλάπτει καθόλου, το αντίθετο μάλιστα, μέσα από τα δυσάρεστα και θλιβερά να βλέπουμε τις κρυμμένες ευκαιρίες για πνευματικό όφελος, και να τις αξιοποιούμε.
Στο κλείσιμο αυτής της ιδιαίτερης από κάθε πλευρά χρονιάς, στην οποία ουσιαστικά αναθεωρήσαμε κάθε πτυχή της ζωής μας, ας διαβάσουμε προσευχητικά τον πολύ επίκαιρο Ψαλμό 84, σε ελεύθερη απόδοση:
Έδειξες αγάπη, Κύριε, στη γη σου, από την αιχμαλωσία επανέφερες τον Ιακώβ. Συγχώρησες τις ανομίες στον λαό σου, κάλυψες όλες τις αμαρτίες τους. Έπαυσες όλη την οργή σου, απόστρεψες την οργή του θυμού σου. Ξαναγύρισέ μας, Κύριε σωτήρα μας, και απομάκρυνε από μας τον θυμό σου. Θα είσαι οργισμένος μαζί μας αιώνια; ή θα παρατείνεις την οργή σου από τη μια γενιά στην άλλη; Θεέ μας, θα επιστρέψεις και θα μας ζωντανέψεις, και ο λαός σου θα χαρεί μαζί σου. Δείξε μας, Κύριε, το έλεός σου, και δώσε μας τη σωτηρία σου. Θ’ ακούσω τι θα μου πει ο Κύριος, διότι θα μιλήσει ειρηνικά στον λαό του και στους ευσεβείς του και σε όσους στρέφουν την καρδιά τους προς αυτόν. Η σωτηρία του είναι κοντά σε όσους τον φοβούνται, για να μένει η δόξα του στη χώρα μας. Το έλεος και η αλήθεια συναντήθηκαν, η δικαιοσύνη και η ειρήνη αλληλοφιλήθηκαν. Αλήθεια φυτρώνει από τη γη, και δικαιοσύνη κατεβαίνει από τον ουρανό. Διότι ο Κύριος θα μας δώσει αγαθωσύνη, και η γη θα ανατείλει τους καρπούς της. Δικαιοσύνη προπορεύεται μπροστά του και ανοίγει δρόμο στα θελήματά του.
[Το πολύ ωραίο πρωτότυπο κείμενο ΕΔΩ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου