Κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο ένα βίντεο-μοντάζ που παραθέτει συγκριτικά αποσπάσματα λόγων του ΓΑΠ και του Τσίπρα, θέλοντας να δείξει ότι λένε τα ίδια πράγματα: για πάταξη φοροδιαφυγής, ότι λεφτά υπάρχουν, ότι έχουν ολοκληρωμένη πρόταση διακυβέρνησης... Εδώ σταμάτησα να βλέπω: το έργο το έχουμε δει πολλές φορές, με διάφορα ζεύγη προσώπων και υπό ποικίλες περιστάσεις. Κακά τα ψέματα. Η προεκλογική πολιτική γλώσσα είναι μία. Υπάρχουν περιορισμένες δυνατότητες απόκλισης από την πεπατημένη, και όποιος τις κάνει παίζει το πολιτικό του μέλλον. Έχει την εξήγησή του το φαινόμενο. Το εκλογικό σώμα δεν αρέσκεται να ακούει δυσάρεστα και ενοχλητικά, ενδεχομένως και επώδυνα πράγματα. Βολεύεται καλύτερα με ψευδαισθήσεις, ιδίως όταν αυτές έχουν πολωτικό χαρακτήρα («εμείς» και «οι άλλοι»). Η ‘γλωσσική μεταρρύθμιση’ γίνεται όταν κερδίσεις την καρέκλα: την επόμενη μέρα πρέπει ν’ αρχίσεις να εφευρίσκεις εύσχημες δικαιολογίες γιατί δεν μπορείς να κάνεις όσα υποσχέθηκες ως υποψήφιος (εν γνώσει σου ότι 'δεν θα σου βγουν'). Βέβαια η παροιμία λέει ότι ‘το ψέμα έχει κοντά ποδάρια’, αλλά εν πολλοίς βοηθάει και η αμνησία που επέρχεται με την πάροδο του χρόνου και καλλιεργείται με τα Μέσα. Με τα κατάλληλα λεκτικά σχήματα μπορείς να ξεπεράσεις το πρόβλημα, παρουσιάζοντάς το μάλιστα και ως επιτυχία. Μεγάλη υπόθεση η γλώσσα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου